The Art of Color

De rollercoaster die Undead Rain heet raast onverminderd voort in dit 3e deel. Van begin tot het einde worden we in spanning gehouden. We vechten niet alleen tegen zombies maar ook tegen hybrids, gevaccineerde soldaten die gebeten zijn door een zombie en veranderen in snelle moordmachines. En tot overmaat van ramp blijkt patiënt zero ook nog op aarde rond te wandelen en dat kunnen we dan wel de super zombie noemen. Want die is niet snel, nee die is super snel. Met het blote oog niet te volgen snel. En wat die met zijn slachtoffers doet…..brrrrrrr. Alex en zijn nieuw groep vrienden starten dit boek met de hereniging met Lucy, de crush van Alex. Maar ze vinden haar niet zoals Alex gehoopt had, gezond en wel. Lucy blijkt gebeten te zijn door een zombie maar heeft zichzelf nog weten te injecteren met het vaccin dat haar zal veranderen in een hybrid. Ze heeft daarmee 4 dagen gewonnen en geeft Alex daarmee de tijd om een kuur te vinden die haar zou kunnen genezen. En de nieuwe vrienden ...

Ik val meteen met de deur in huis; ik ben lichtelijk teleurgesteld over het einde van dit boek. Overall heb ik er enorm van genoten, hij is de 5 sterren ondanks die teleurstelling echt wel waard, maar hij eindigde in mijn ogen niet happy genoeg Vanaf de eerste regels namen we plaats in een super spannende rollercoaster met een hoop twists and turns en een paar heerlijke romantische interacties. Door de gebeurtenissen in de voorgaande boeken is MacKenzie heel hard geworden als het om haar vijanden gaat; ze kijkt niet op een dode meer of minder. En dat wat Alpha Logan haar heeft aangedaan heeft haar een tikkeltje instabiel gemaakt. Haar sarcasme grensde aan crazy zodra ze in een hoekje gedwongen werd. Een lachwekkende crazy, dat wel. Dit deel speelt zich voor het grootste gedeelte af in Schotland, aan het hof van de King van de weerwolven. Heel intrigerend want de setting is middeleeuws, hoe vrouwen worden behandeld is middeleeuws maar voor de rest is het zo modern als onze wereld. E...

Goodreads is al jaren mijn go-to online bibliotheek. Ik kan er de boeken vinden die ik nog wil lezen, die ik al gelezen heb en een hoop andere informatie. Daarom vind ik Goodreads dan ook een enorm fijn platform. Maar het heeft ook een nadeel. Het is zoooo makkelijk om boeken toe te voegen dat ik daardoor het overzicht zo langzamerhand een beetje kwijt raak. Natuurlijk heb ik ze onderverdeeld in genres etc, maar ook dan is het zoeken tussen bijna 1000 boeken nog niet makkelijk. 1000 , OMG dat is toch niet normaal . Hoe oud moet ik wel niet worden om die allemaal te kunnen lezen? En dan moet ik er helemaal maar niet aan denken dat ik van de series alleen maar het eerst deel op de lijst heb gezet. Dat brengt mij terug naar dit boek. Al een aantal keer heb ik genoemd dat ik helemaal geen leuke zombie boeken kon vinden, niets wat me zo op het eerste gezicht aansprak in ieder geval. Wat schertste mijn verbazing toen ik door mijn lijsten aan het spitten was? Sinds december 2015 staat deze...

Het is een behoorlijk lange tijd geleden dat ik het tweede deel van Night Prince heb gelezen en daar baal ik van. Het 4e en laatste deel zou vorig jaar al uitkomen volgens de schrijfster, maar het werd pas februari 2017, dus zo lang besloot ik ook te wachten met dit boek; ik wist toch al niet meer wat er in de voorgaande delen gebeurt was . Een enorme frustratie en ergernis is dat altijd. Ik leef zo intens mee met de hoofdpersonen, maar na maanden wachten en vergeten wat ze allemaal hebben meegemaakt worden ze bijna weer vreemden voor mij. Om mijn geheugen een klein beetje op te frissen las ik het laatste hoofdstuk van Twice Tempted, maar het was niet genoeg. Het hoe en waarom ze de dingen deden die ze deden was me een raadsel, Maar na een tijdje werd ik toch het verhaal weer ingezogen, en niet in de laatste plaats omdat Leila gevangen genomen wordt door Vlad’s grootste vijand. Wat haar daar, in gevangenschap, te wachten staat is zo afschuwelijk, dat wens je je ergste vijand nie...

Not My Cup of Tea, waarom? Ik houd van het bovennatuurlijke en fantasy genre. Al die bijzondere figuren en vreemde werelden, ik smul ervan en ze laten me de echte, soms minder leuke wereld om mij heen vergeten. Waar ik niet van houd is wanneer ik helemaal in het duister tast over het wat, hoe en waarom van een boek. Ik moet er wel gelijk een globaal beeld van hebben waar het over gaat anders wordt ik ongeduldig en geïrriteerd. Dit boek riep de eerste hoofdstukken alleen maar vraagtekens op en ik begreep niet welke richting de schrijfster er mee op wilde. Irritant? Ja! Maar op de een of andere manier wist ze me te betoveren met haar schrijfstijl. Ik kan er niet echt de vinger op leggen wat ik er zo betoverend aan vond, maar ik was allesins van plan het bijltje erbij neer te gooien ook al snapte ik er in het begin he-le-maal niks van. Maar na een tijdje verbrak die betovering en nam de irritatie toch steeds meer de overhand. En niet alleen omdat ik er geen bal van snapte en het te gehe...