The Art of Color

  Aangezien het me vorig jaar goed bevallen was neem ik deze maand weer een blog pauze.

Het eerste boek dat ik van Megan Erickson las was Dirty Thoughts, en dat boek viel me niet mee. Haar M/M romans Strong Signal, Fast Connection en Focus on Me spraken mij meer aan. Dat ze van alle markten thuis is bleek wel toen ik de blurb van dit boek las: een paranormale roman. Het klonk als een leuk boek en aangezien ik wel zin had in iets anders, en een stand alone, begon ik aan Blood Guard. En wat vond ik hem leuk. In het begin was het natuurlijk wel ff wennen, helaas gebeurt het niet zo heel vaak dat een boek mij vanaf de eerste letters in de ban heeft, maar al snel was ik geïnvesteerd in het leven van Tendra. Tendra is een einzelgänger. Ze heeft geen familie en behalve haar collega Ruby, ook geen vrienden. Dit doordat ze haar hele leven verhuisd is. Er was altijd wel een reden waarom ze hun ene woonplaats verruilden voor de andere. Tendra heeft zich nooit verdiept in het waarom. Ze vond het normaal alhoewel ze, toen ze wat ouder werd, wel graag op 1 plek had willen blijven. Maar...

Dit is het 2e deel in de serie en weet je wat ik vooral zo leuk vind tot nu toe? Dat er niet echt sprake is van romantiek. En voor iemand die leeft voor de romantiek is dat best een bijzondere uitspraak. Ja, Dahlia voelt zich aangetrokken tot Dax en ja, als hij wat met haar zou willen zou ze geen nee zeggen, maar het is dan meer uit nieuwsgierigheid. Want ze wordt helemaal warm van hoofdstuk 10 uit het boek dat ze mee nam op één van haar zoektochten, en vraagt zich regelmatig af of het met Dax ook zo zou zijn….. I also wouldn’t mind if he tried out a little bit of what I’d read in chapter ten of the half-naked man book, especially the page I’d dog-eared. Ze heeft een crush op Dax, voor ons is dat duidelijk, maar zelf weet ze niets van zulke gevoelens. Ze denkt dat dat vreemde gevoel dat ze krijgt als Dax in haar buurt is een clash is tussen hun magie. Het is iets waarin ze ontzettend naïef en wereldvreemd is, en dat maakt het alleen maar leuker. Ze is trouwens ook clueless over Da...

Oktober 2015 kwam dit boek op mijn tbr lijst terecht, en nu, 2 jaar later, kan ik hem aanvinken als zijnde gelezen. Het spande er eerst om of ik hem überhaubt uit zou lezen want toen na 2 pov’s de derde verscheen gooide ik er in de eerste instantie het bijltje bij neer. Zo’n verschrikkelijke afkeer heb ik van meer dan 2 pov’s. Op de één of andere manier bleef datgene wat ik al gelezen had echter door mijn hoofd spoken en na een ander boek ging ik toch verder in The Kiss of Deception . Want de wereld die de auteur schetste, en onze hoofdpersoon Lia, hadden mij zodanig geïntrigeerd dat ik er toch meer van wilde weten. En heel eerlijk gezegd vond ik die derde pov helemaal niet erg meer; ik juigde hem zelfs toe omdat ik toen pas in de gaten had (na het lezen van de samenvatting ) dat het de pov van de tweede jongen was. Het lijkt daardoor een boek met een love triangle te zijn maar is het in mijn ogen niet echt. Want Lia vind de één leuk, maar de ander nog veel leuker, du...

Ik ben al weer aangeland bij de recensie van deel 3, wat gaat dat snel. Maar het zijn dan ook vlot geschreven, niet al te lange, boeken. We razen onverminderd voort in de wereld van de Rephaim en het wordt steeds ingewikkelder en geheimzinniger. Aartsengelen en engelen, ze irriteren me altijd mateloos met hun cryptische en waarheid ontwijkende antwoorden. Wat dat betreft zijn ze in alle boeken gelijk. Ze zullen je nooit recht voor zijn raap vertellen wat je wilt weten. Wat vond ik leuk Er springt niet iets uit wat ik het allerleukste vond, maar wat ik wel leuk blijf vinden is dat Gaby haar geheugen nog steeds kwijt is. Er vallen steeds meer dingen op hun plaats, ze ontdekt steeds meer dingen uit haar verleden, maar er blijven nog genoeg geheimen over om het spannend en mysterieus te houden. En romantisch want WAT is er voorgevallen tussen Rafa en Gaby waar Rafa niet over wil praten omdat hij bang is dat ze weer kwaad op hem zal zijn? Wat vond ik niet leuk De sex scene die ons onthoude...

Een heerlijk vervolg op deze intrigerende serie. Ik vlieg door de boeken, ze zijn zo spannend! En naast spannend is het ook ontzettend mysterieus. Want Caine bewaart zijn geheimen achter slot en grendel. Soms ontdekt Rosalind iets over zijn verleden maar hij is als een kluis, hij laat helemaal niets los. En dat maakt haar boos en wantrouwig want één van de dingen die hij verzweeg, iets waar ze per toeval achter kwam, is zijn hand in de dood van haar ouders. Niet iets wat ze niet verdienden, maar door zijn geheimzinnigheid daarover vraagt ze zich af wat hij nog meer voor haar verborgen houd. Wat vond ik leuk Rosalind moet nog steeds hard werken. Ze moet veel moeite doen en enorm veel pijn lijden om haar magie onder de knie te krijgen. Spreuken werken niet onmiddellijk en ze komt altijd met één of andere serieuze verwonding terug. Maar ze is sterk en veerkrachtig. Ze is een hoofdpersoon zoals ik ze graag zie. Cleo, de tweede ziel in Rosalind, krijgt steeds meer macht en dat maakt het hee...

We starten dit vervolg van het enorm leuke Egyptische avontuur in onze eigen wereld waar Lily alles wat ze mee maakte nog steeds aan het verwerken is. Ze besluit NY te verlaten en bij haar grootmoeder op de boerderij te gaan wonen omdat haar ouders haar veranderde gedrag totaal niet begrijpen. Al snel na aankomst daar krijgt ze echter bezoek van één van de goden met het verzoek of ze Amon wil redden uit het hiernamaals. Zijn liefde voor haar heeft hem doen besluiten daar op haar te wachten tot het haar tijd is, maar nu loopt hij zelf groot gevaar. En dat brengt de hele wereld weer in gevaar. Vanaf dat moment, het moment dat ze aan de quest begint, stappen we in een rollercoaster. We maken zo ontzettend veel mee dat ik niet weet waar ik het eerst of laatst mee moet beginnen. De meest vreemdsoortige wezens, en bijna allemaal dodelijk, komt ze op haar reis tegen. Gelukkig krijgt ze hulp van de broers van Amon want de goden trekken hun handen er, zoals gewoonlijk, vanaf. Vond ik het eerste...

Mysteries en thrillers, het zijn geen genres waar ik van houd en je zal me dan ook niet zo snel eentje zien lezen. Over dit boek, deze duologie, werd echter zo lovend geschreven, ik kon het niet helpen, ik moest zien of men gelijk had. Amnesia is voor het grootste gedeelte een mysterie. Een jonge vrouw spoelt aan in Lake Loch en wordt gevonden door Edward. Ze kan zich helemaal niets herinneren; niet haar naam, waar ze vandaan komt of hoe ze in het meer terecht is gekomen. Edward’s reactie op haar is een mysterie op zich. Het is al snel duidelijk dat hij denkt te weten wie ze is, hij is er bijna 100% zeker van. Maar omdat hij van de artsen er niet met Amnesia over mag praten omdat het niet goed voor haar herstel zou zijn, blijft het een groot raadsel wie ze is. In het begin vond ik Eddie een beetje te kleverig en te beschermend voor iemand die hij in principe niet kent en ik kan er niet mijn vinger op leggen waarom niet, maar hij is niet helemaal mijn type. Misschien wel door dat k...