The Art of Color

We gaan verder waar we gebleven waren met dit boeiende verhaal en ook dit keer genoot ik met volle teugen. Avontuur Van het begin tot het einde is dit tweede deel één groot avontuur. Na het grote verlies dat Indra geleden heeft trekt ze zich met haar tribe terug in de grotten maar zondert zich de meeste tijd af door te gaan jagen. Al snel is dat jagen echter niet alleen op dieren en om monden te voeden. Indra heeft de manier gevonden om zich te wreken. Vanuit het oogpunt van onze beschaving gezien is het niet goed te keuren wat ze doet, maar vanuit haar perspectief en door wat haar overkomen is kan ik mij die wending heel goed voorstellen. Ook dat ze totaal geen wroeging of berouw heeft over wat ze doet. Sterk Ondanks wat ze meegemaakt heeft en de moeilijke omstandigheden waarin ze leven blijft Indra sterk. En ze is vooral heel vindingrijk en toont zich een waardig leider. Een leider die risico’s durft te nemen om de leefomstandigheden van haar tribe, zichzelf en de toekomst van ...

Mijn kennismaking met Zeke Daniels was niet positief. Ik vond hem een eikel. En een veel grotere douchebag dan Sebastian Osborne uit deel 1. En aan het begin van dit boek wist hij mij niet anders dan te overtuigen dat hij dat daadwerkelijk ook is. Geen tact Maar hoe beter ik hem leerde kennen, hoe meer mijn gevoelens ten opzichte van hem veranderden tot op een punt waarop ik hem erg leuk begon te vinden. Leuker zelfs dan Sebastian. Hij blijft rough around the edges, de dingen die uit zijn mond komen zijn vaker wel dan niet akelig maar dat is niet vanuit een gemeen hart. Hij is pijnlijk eerlijk en kan zich slecht verplaatsen in het feit dat wat hij zegt niet altijd tactisch is. Maar onder dat ruige, bokkige en boze personage dat hij laat zien schuilt een heel groot en goed hart dat hij verborgen wil houden voor de buitenwereld I know she’s selfless, but only to a point. Kindhearted. Quiet. Inexperienced. Stronger than either of us recognize. Too goddamn trusting. Too goddamn sunny for m...

House of Darken van Jaymin Eve is een redelijk leuke start van deze serie. Een serie die bestaat uit 4 stand alones maar die verbonden wordt door een rode draad. En alhoewel ik dit boek met plezier gelezen heb moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik betere van haar heb gelezen. waar zit hem dat in Ik vond de crush, als ik het zo mag omschrijven, van Emma te prominent aanwezig. Ze vertelde zo vaak hoe knap, geweldig etc. Lexen was dat het een tikkeltje irritant werd. Verkeerde been In het begin werd ik een beetje op een verkeerd been gezet. Ik dacht te maken te hebben met een science fiction maar dat bleek het het niet te zijn. Dat komt waarschijnlijk door de summiere informatie die we krijgen (de crush zit in de weg ). En het zou wel fijn zijn geweest als ook de andere wereld wat duidelijker beschreven was. De wereld opbouw liet wat dat te wensen wat over. Snel Maar ook de opbouw van de personages, hun karakters en hun relaties liet wat te wensen over. De relatie tussen Emma en Lexe...

Voordat ik aan dit boek begon moest ik gelijk denken aan Greta and the Goblin King . Vooral het eerste deel van die serie vond ik ontzettend leuk en ik hoopte op eenzelfde uitkomst voor dit boek. Anders GatGK was echter veel romantischer, fantasierijker en ook kleurrijker dan dit eerste deel. Dat neemt niet weg dat ik dit een erg leuk begin vond. Het is gewoon een heel ander verhaal. De enige overeenkomsten zijn de Witch die een curse over de Trollen uitgesproken heeft en dat Cecile tegen haar wil bij de Trollen verblijft. Te snel Wat de romantiek betreft vond ik het te weinig opbouwend en te snel van het ene moment op het andere veranderen. Dat is jammer. Ik houd ervan als er een langzaam, smeulende liefde ontstaan die door omstandigheden niet mogelijk is. En daarbij kom ik dan meteen tot het grote minpunt: houden van wordt al in dit 1e deel uitgesproken en dat zie ik liever pas in het laatste deel zodat er op dat gebied nog vanalles mogelijk lijkt te zijn. In het kort Maar het lijkt...

Ik denk dat dit boek op mijn tbr lijst gekomen is in de tijd dat ik into angsty love triangles was. Boeken als Thoughtless van S.C. Stepens, de serie Bookboyfriend van Erin Noelle en Ruining van Nicole Reed verslond ik bij de vleet. Geweldig vond ik ze. Maar nu, nu zie ik er een beetje tegenop om dergelijke boeken te lezen. Ik vind het heerlijk hoe een boek heel veel sterke emoties in mij los kan maken, vind het super knap als een auteur dat voor elkaar krijgt, maar het heeft ook een enorme impact. Als ik er zo in opga en het is bijvoorbeeld heel verdrietig dan kan ik overal waar ik ga en sta verdrietig rondlopen . Nerveus Ik kan niet zeggen dat dat de reden is waarom ik in die tijd niet aan dit verhaal begonnen ben. Die ‘angst’ stak later de kop pas op. Maar ik wilde het toch een keer weer proberen. En alhoewel ik er nerveus van werd en af en toe buikpijn had van angst en spanning was dit niet zo’n emotioneel beladen boek als ik verwacht had. Schrijfstijl Aan de en...