De start tussen Hector en mij was moeizaam. De eerste paar hoofdstukken kon ik mijn aandacht er nauwelijks bij houden. Het was een beetje lauw. Veel woorden maar weinig dialogen en weinig actie. Maar aangezien ik tot nu toe altijd met veel plezier de boeken van Elizabeth Reyes heb gelezen wilde ik het niet gelijk opgeven. Het werd verder in het boek wel beter, maar jammer genoeg was het niet als vanouds. Elizabeth Reyes heeft geloof ik een beetje de magie verloren die ik zo van haar gewend ben want ook Fate, het 1e deel in haar nieuwe serie, viel me tegen.
Met Hector had ik zeker een connectie. Ah, die knappe Lationo boys doen het toch altijd wel voor mij. Hij is een beetje ondeugend heeft een kort lontje, maar het hart op de goede plaats. En dat hij naast boxen een begaafd schaakspeler is maakt hem alleen nog maar interessanter.
Van Charlee kreeg ik de kriebels. Ze had stalker neigingen en daar houd ik niet van in mijn hoofdpersonen; het gaf me af en toe ook een beetje een misplaatst schaamtegevoel. En ze toonde totaal geen ruggegraat.
Drew, de beste vriendin van Charlee, was degene waaraan ik me het meest geërgerd heb met haar onuitputtelijke gezwets over haar zesde zintuig en dat ze Charlee bleef bestoken met ideeën over Hector. En ik vond ze samen net een stel bakvissen die alleen maar over een jongen kunnen praten en niets anders.
Nee Hector, het boek ;-), deed het niet voor mij. Ik heb nog even in dubio gestaan om 2,5 sterren te geven maar dat vind ik net een beetje te weinig want hij was leuk genoeg om tot 01.30 uur in de nacht te zitten lezen.
Ik hoop dat de volgende, Abel, weer de magie terug brengt die ik van Elisabeth Reyes gewend ben.
Er is nog niet bekend gemaakt wanneer die uit komt dus houd haar blog in de gaten.
Ik zou eens wat vaker mijn eigen reviews na moeten lezen. Ik heb me het hoofd lopen breken over het regeltje onderaan de samenvatting van Goodreads: If you loved Connor in From Ashes, this is the story for you . Ik kon mij maar niet herinneren wie hij was en in de samenvatting van From Ashes wordt alleen gesproken over Gage en Ty. Had ik mijn eigen review gelezen dan was me wel een lichtje gaan branden maar nee hoor, niet doen natuurlijk. Pas toen aan het eind van het boek een sneak peak van het eerste hoofdstuk van From Ashes werd gegeven begon het me te dagen, terwijl hij in dat hoofdstuk nog niet eens voor komt. En na het raadplegen van mijn eigen review was het me weer helemaal duidelijk. IK VOND HEM STIEKEM ZELFS HEEL LEUK! Nou ja, hoe kun je zo iemand dan vergeten….. Laten we het er maar op houden dat ik gewoon veeeeeel te veel lees…. Ok, Connor dus. Hij is een chagrijnige, arrogante, akelige asshole ( daarom herkende ik hem niet 😉 ) die zichzelf gigantisch in de...
Comments
Post a Comment