Het was even een moeilijke keuze.
Binnen een week kwamen 3 boeken uit waar ik al ontzettend lang naar uit keek en daar is dit boek van Julie Kagawa één van.
Ik besloot eerst de laatste delen van de series Razorland en Covenant te lezen en dan pas te beginnen met The Iron Traitor, het 2e deel van Call Of The Forgotten en gelukkig nog niet het laatste deel van de serie.
En wat weer een geweldig vervolg!
Ik kan Julie Kagawa niet genoeg prijzen, ze weet me elke keer weer helemaal in haar wereld van de Fey te zuigen door de manier waarop ze het beschrijft, haar vindingrijkheid en haar snelle schrijfstijl met humor, emoties, spanning en een vleugje romantiek.
Ik voel me altijd helemaal happy als ik haar Fey boeken lees, heb altijd het gevoel dat de magie van de pagina’s springt, en ze doet me wensen dat ik zelf een kijkje in de wereld van de Fey zou kunnen nemen.
Ook dit 2e deel van Call Of The Forgotten is een geweldige reis door het NeverNever, Summer Court, Winter Court en het Between. En natuurlijk komen we tijdens die reis Grimalkin en Puck weer tegen die beiden weer flink op je lachspieren werken.
Een klein minpuntje vind ik dat Kenzie zich tijdens een gevecht steeds achter Ethan verschuilt. Het is niet iets waar ik me aan ergerde of zo maar er waren momenten waarop het handig was geweest dat ze zichzelf, en de anderen, ook kon verdedigen, haar mannetje fysiek kon staan. Ze is er stoer genoeg voor.
Wat ik helemaal niet leuk vind is de super spannende cliffhanger.
Dat er iets verschrikkelijks zou gaan gebeuren kon je zien aankomen (alhoewel ik niet had verwacht dat de schrijfster het zover zou laten komen) maar dat het boek daarmee ook zou eindigen had ik niet verwacht.
Het is vreselijk dat ik na zo’n einde maanden, misschien wel een jaar, moet wachten voor ik weet hoe het verder gaat. Maar goed, in de tussenliggende periode kan ik uitkijken naar het laatste deel van Blood of Eden, nog zo’n geweldige serie van Julie Kagawa, die verwacht wordt op 29 april 2014.
Comments
Post a Comment