Embrace stond al heel lang op mijn verlanglijst en nu ik dan eindelijk het 1e deel gelezen heb ben ik lichtelijk teleurgesteld, ik heb niet zo genoten van dit boek als ik verwacht had.
Ik vond het verhaal wat oppervlakkig want ik kreeg niet echt een connectie met de personages. De enige die nog iets in mij los maakte was Lincoln, maar de rest deed me niet zoveel.
Violet draafde in mijn ogen haar haat gevoelens voor Lincoln een beetje te ver door. Dat ze teleurgesteld is in Lincoln was te begrijpen, maar voor mijn gevoel bleef ze er teveel in hangen.
Wat ik van Phoenix moest denken weet ik niet, maar ik vertrouwde hem niet zo en ik was ook niet zo weg van zijn personage.
Er zat ook maar weinig actie in en de actie die we kregen vond ik maar een beetje lauw.
Ik had ook vrij vaak het gevoel dat ik iets miste, dat er een zin ontbrak ofzo. Natuurlijk zoek ik dan altijd de fout bij mezelf: ik heb te snel gelezen of mijn aandacht er niet goed bij, maar ook na 1, of soms 2x, overlezen bleef het gevoel dat er iets miste.
De schrijfster is een Australische en het kan natuurlijk zijn dat ze met een slang schrijft die ik niet altijd begrijp want af en toe kwam ik ook hele rare, onbegrijpelijke zinnen tegen.
En wat ik heel erg jammer vind is dat het verhaal zo ingewikkeld is. De basis van het verhaal is niet zo moeilijk, maar al die verschillende takken in goed en kwaad maakten me een beetje duizelig.
Ik vind het erg jammer dat ik niet meer genoten heb van dit boek. Hij was leuk genoeg om uit te lezen, maar ik schrap de rest van de serie van mijn verlang lijstje, ik heb er geen behoefte aan om te weten hoe het verder gaat met Violet, Lincoln en Phoenix.
Comments
Post a Comment