The Art of Color

Rebecca Yarros mag ik zo langzamerhand ook aan het rijtje van favoriete schrijfsters toe gaan voegen. Ze weet me telkens weer te boeien met haar verhalen. Verhalen die gaan over mensen die het één en ander meegemaakt hebben. Ze zijn er vaak sterker uit gekomen maar het heeft wel een spoor op hun achter gelaten. En dat maakt het nou zo boeiend. Dit boek gaat over Eleanore (Leah) Baxter en Paxton Wilder. Twee tegenpolen. De één leeft het leven op het randje, de ander rustig en veilig. Ze ontmoeten elkaar op een cruise schip, een schip waarop ze een jaar college gaan volgen en waar Leah de tutor van Paxton blijkt te zijn. Het is een reis vol hoogte en diepte punten en niets blijkt te zijn wat het lijkt. Altans niet voor Leah. Stukje bij beetje ontdekt ze steeds meer over het leven van Paxton achter zijn Wilder personage, de persoon die hij de wereld laat zien in zijn roekeloze youtube filmpjes. En Paxton ontdekt heel langzaam waarom Leah zo’n veilig leven leidt en waarom ze zo bang i...

Voor dit boek las ik vier andere boeken van Jaymin Eve. En ik vond ze goed genoeg om aan een nieuwe serie van haar te beginnen. Maar voor de serie The Hive is ze een co-auteurschap aangegaan met Leia Stone. Van haar heb ik nog niet eerder wat gelezen en ik was benieuwd of ik haar invloed zou kunnen ontdekken. Al na een paar hoofdstukken kreeg ik het gevoel van een déjavu. Het boek deed me enorm denken aan The Watchers van Veronica Wolff. Dat kwam door de vriendschap van Charlie met Jayden, door Ryder, één van de enforcers van de Hive, en omdat ze op leven en dood moeten strijden (er is alleen maar plaats voor de sterksten in de Hive ). Maar ik had daar geen probleem mee want de basis van het verhaal lijkt er helemaal niet op. Waar ik wel een probleem mee had was de op het irritante af crush van Charlie op Ryder. Dat was me af en toe een beetje teveel van het goede. En nog een klein minpuntje; ik herkende de hand van Jaymin Eve in de herhalingen. Voor de rest vond ik het een leuk en int...

Het is al weer even geleden dat ik een zombie boek gelezen heb. En nu weet ik gelijk weer waarom ik van dit genre ben gaan houden. Die spanning als de tanden van de zombies veel te dichtbij komen…..heerlijk! Dead over Heels is duidelijk young adult, maar niet op een irritante wijze. Je merkt het gewoon door de manier waarop ze de wereld bekijken. En de manier waarop Cole en Ava zich in het begin tegen elkaar gedragen. Voor zulke zielige vooroordelen hebben ze echter niet lang de tijd want het virus dat alleen in China leek rond te waaien is ineens wel heel dicht bij gekomen. Cole is een local, en een jongen die regelmatig de bossen in gaat met zijn vader en broer om te jagen. Dit keer moest hij thuis blijven om in Ava’s tuin te werken en dat is haar geluk want zonder hem zou ze het hoogst waarschijnlijk niet overleefd hebben. Dat wil niet zeggen dat Ava, afkomstig uit Florida, een stadse is die alleen maar mooi kan zijn en overal over klaagt en zeurt. Integendeel zelfs. Maa...

Na het lezen van deel 1 van The Vessel Trilogy ging ik gelijk verder met dit tweede deel. De schrijfster laat geen tijd verloren gaan tussen de delen en dat vind ik altijd heel erg prettig. Vertelde ik in mijn recensie van deel 1 nog dat de relatie tussen Gen en Jude wel heel erg vlot ging naar mijn smaak, in dit boek komt er een 2e speler om de hoek kijken. En in het begin hoopte ik er op dat dat hun relatie een beetje onder druk zou zettende. En ja dat gebeurde ook. Maar toch voelde ik het met deze persoon niet. Hij was te glad, te opdringerig en een dwingeland. En te snel vlogen de woorden ‘I love you’ over zijn lippen. Wat wel leuk is is dat ze door één van de interacties die ze met hem heeft een nieuwe gave krijgt. Doordat hun relatie onder druk staat wil Gen met daden bewijzen dat Jude de enige voor haar is. En daarmee neemt hun relatie een vogelvlucht. Dat ze dat ging doen verbaasde mij enorm, net als Jude zijn reactie trouwens. Het neemt daardoor echter wel een supe...

Na de serie Supernatural Prison keek ik uit naar het boek van Maximus, één van de Compass broers. Dat het een stand alone is binnen deze nieuwe serie maakte het in mijn ogen alleen nog maar interessanter. De schrijfster had in de vorige serie nl de gewoonte om nogal eens in herhaling te vallen. Ik hoopte dat het in een stand alone niet zou gebeuren. Het begin van dit boek was echter ook één grote herhaling. In de eerste instantie vond ik dat niet zo’n probleem. Het is vrij normaal dat je een beetje op de hoogte gebracht wordt van het voorgaande; bv hoe de relatie tussen de hoofdpersonen in elkaar steekt. En hoe deze bovennatuurlijke wereld werkt. Maar het duurde veeeel te lang. Broken Compass is niet zo’n heel erg lang boek, op mijn ereader telt hij 225 blz, en als er dan al 65 blz voorbij gaan aan herhaling…..ik werd het een beetje moe. Maar vanaf blz 65 wist de schrijfster mijn interesse ineens een enorme boost te geven. Mischa en haar tweelingzus Jessa komen ineen...

Met elk boek werd deze serie een beetje beter en deze was toch wel het spannendst van allemaal. En die spanning komt voornamelijk van een 3e speler in het heelal die de andere 2 uit wil schakelen. In de 1e twee delen was het al duidelijk geworden dat enkele leden van The Way (de regering van L’heir) niet te vertrouwen zijn. En in United komen we erachter waarom en moeten Cara, Aelyx en hun vrienden alles op alles zetten om de aarde en L’heir te redden. Het wordt een spannende race tegen de klok die niet iedereen zal overleven. Tussen al die actie zijn wij ook nog getuige van opbloeiende romances tussen mensen en L’heir. En Aelyx en Cara moeten de nodige obstakels in hun relatie zien te overwinnen onder druk van de spanningen. Het einde van  deze serie heeft van alles wat; actie, spanning, humor, verdriet, angst. Het was zoals ik al zei de beste van de drie. Ik genoot met volle teugen en kon mij nauwelijks losrukken van het verhaal. De serie samengevat: Alienated bego...

I loved this book!!! Na weken alleen maar flutromannetjes te hebben gelezen besloot ik dat tijd werd voor iets serieuzers . En daar had ik geen beter boek voor uit kunnen kiezen! Aan het einde van een stormachtige zondagmiddag begon ik aan Shift en een paar uur later las ik de laatste regels. Het is lang geleden dat mijn aandacht zo gevangen werd door een boek dat ik alles en iedereen om mij heen vergat. We maken kennis met Mackenzie, een meisje dat 4 jaar geleden ineens veranderde in een weerwolf en tot op de dag van vandaag niet weet waarom. Ze kent geen weerwolven in haar omgeving; voor ze zelf veranderde wist ze niet eens dat ze bestonden. Kenzie is een no nonsense chick met een agressief trekje. Dat agressieve trekje heeft ze geërfd van haar innerlijke wolf, net als haar uitzonderlijke kracht en enorme eetlust. Ik mocht haar vrijwel onmiddellijk want ik houd van een pittige meid die weet wat ze wil en zich niets laat vertellen. En ik had bewondering voor de manier waarop ze omg...

Tijdens het lezen van de proloog vroeg ik mij af of dit wel een boek voor mij zou zijn. Ik ben niet zo’n fan van ‘verhaaltjes’ over mensen zonder naam, en al helemaal niet als ze in de 3e persoonsvorm geschreven zijn. Maar ik zette door en dat was maar goed ook. Het meisje zonder naam noemt zichzelf Integrity en haar verhaal gaat jaren later verder in de ik-vorm, erg fijn. Integrity is een bijzondere jonge vrouw. Ze is een Sidhe maar clan-less en ze haat alles wat met de Sidhe wereld te maken heeft. Van beroep is ze dief. Ze steelt alles wat los en vast zit en is daar heel erg goed in. Geen goody two shoes dus. Haar ‘band of brothers’ is een bonte verzameling van clan-less sidhe en dat maakt het verhaal des te interessanter. Het is vlot geschreven en speelt zich af in onze moderne tijd maar is wel een fantasie verhaal. Natuurlijk is er een love interest maar dat is in principe maar bijzaak. Er vind zelfs een interactie plaats met een heel andere man. Iets w...

Allereerst wil ik jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2017 wensen. Dat het maar weer een heel vruchtbaar boeken jaar mag worden! Einde blog pauze Ik heb enorm genoten van mijn zelf-opgelegde blog pauze, ook al blog ik altijd met veel plezier. Even niet ‘moeten’ ook al is het niet echt moeten voor mij. Maar nu is het tijd om er weer tegenaan te gaan! Druk Of het daardoor komt of niet, ik weet het niet, maar in de afgelopen maand las ik veel, fotografeerde ik veel (de foto hierboven bv) en ja, ik begon zelfs weer te haken. En dat terwijl december altijd een enorm drukke maand is. Voor ons nog eens extra druk omdat er ook een aantal verjaardagen te vieren zijn. Het is een gezellige tijd maar eerlijk is eerlijk, ik ben altijd blij als het weer januari is en alles weer zijn gewone gangetje gaat. Al die verplichtingen…..niet echt mijn ding. Maar ja, je kan er niet altijd onderuit Terugblik Dit nieuwe jaar begin ik met een terugblik op de boeken die ik in 2016 gel...