Tijdens het lezen van de proloog vroeg ik mij af of dit wel een boek voor mij zou zijn. Ik ben niet zo’n fan van ‘verhaaltjes’ over mensen zonder naam, en al helemaal niet als ze in de 3e persoonsvorm geschreven zijn. Maar ik zette door en dat was maar goed ook.
Het meisje zonder naam noemt zichzelf Integrity en haar verhaal gaat jaren later verder in de ik-vorm, erg fijn.
Integrity is een bijzondere jonge vrouw. Ze is een Sidhe maar clan-less en ze haat alles wat met de Sidhe wereld te maken heeft. Van beroep is ze dief. Ze steelt alles wat los en vast zit en is daar heel erg goed in. Geen goody two shoes dus.
Haar ‘band of brothers’ is een bonte verzameling van clan-less sidhe en dat maakt het verhaal des te interessanter.
Het is vlot geschreven en speelt zich af in onze moderne tijd maar is wel een fantasie verhaal.
Natuurlijk is er een love interest maar dat is in principe maar bijzaak. Er vind zelfs een interactie plaats met een heel andere man. Iets wat ik niet verwachtte maar wat Integrity haar toch al bad girl reputatie versterkt.
Helaas bespeurde ik een aantal tegenstrijdigheden die mij even in de war brachten en de vreselijke grapjes van Integrity, waar je van ellende wel om moest lachen, vond ik ook maar zo zo. Toch zat er wel degelijk leuke humor in het verhaal en die kwam van Bob, de genie. Zijn personage op zich is al humoristisch maar vooral zijn interacties met Integrity waren ontzettend lachwekkend. Het deed me een beetje denken aan Sprig van de serie Collector.
Ondanks de paar minpuntjes vind ik dit boek goed genoeg om door te willen gaan met het vervolg.
Comments
Post a Comment