The Art of Color

Ook al irriteerde het me dat ik in deel één geen touw vast kon knopen aan Gaby’s leven, maar bovenal de geheimzinnigheid er omheen, het weerhield me er niet van om gelijk door te stomen in deel twee. En deel twee was een tikkeltje leuker dan deel 1. Dat wil niet zeggen dat alle geheimen opgelost zijn, oh nee. Er komen meer bij dan er verdwijnen. Er gebeurt echter zoveel en het is zo spannend en intrigerend dat mijn irritaties op dat gebied op de achtergrond werden geschoven. Wat vond ik leuk Tja dit klinkt een beetje tegenstrijdig als je bovenstaande leest maar toch vind ik het een hele goede keuze van de auteur om ook in dit tweede deel Gaby haar geheugen nog niet terug te geven. Daardoor blijft het mysterieus maar ook origineel. Want ook al kan haar lichaam zich de vechtvaardigheden herinneren, ze laat het vaker door anderen opknappen dan dat ze zelf de strijd aan gaat omdat ze teveel twijfelt aan zichzelf. Alleen de momenten waarop ze echt niet anders kan weet ze haar mannetje...

Dit boek stond al lange tijd op mijn TBR lijstje. Maar ik las eerst deel 3, die trok me na de uitkomst ervan meer aan omdat ik toen net een beetje in het M/M genre begon te komen. Sinds ik dat boek las was ik vastbesloten ook de andere delen te gaan lezen, om te beginnen met The Year We Fell Down. Talloze keren deed ik een poging maar blijkbaar was de tijd er toen nog niet rijp voor. Op de één of andere manier kon ik er maar steeds niet inkomen. Tot nu, bijna 2,5 jaar later. Misschien komt het omdat ik in de week dat ik voor de zoveelste keer aan dit boek begon ziek was? Nachtenlang zat ik op omdat ik niet kon slapen van de enorme kriebelhoest buien. En wat doe je dan? Lezen natuurlijk. Aangezien dit boek op de ereader stond en ik niet de puf had wat anders te zoeken besloot ik het er maar weer op te wagen. En warempel, ik las hem bijna in 1x uit. Want The Year We Fell Down is een zeer intrigerend boek. We volgen de levens van Corey Callahan en (Adam) Hartley. Ze ontmoeten elkaar op de...

Voordat ik aan dit boek begon las ik het tussenboek Shadow Mage. Het boek van Caine, de incubus. Het is maar een heel kort boek, 28 blz op mijn ereader, en over zijn verleden blijven we in het ongewisse, maar het was leuk om even in zijn leven te kunnen kijken. En om er achter te komen wat zijn eerste indruk is van Rosalind. In Witch Hunter gaan we gelijk verder met de strijd tegen de Brotherhood, maar ook vanaf de kant van de demonen en witches dreigt gevaar. Ze bevinden zich tussen twee vuren. Rosalind groeit in haar geloof dat de Brotherhood niet is wat ze altijd gedacht heeft. Hiervan krijgt ze ook uit de eerstenhand het bewijs. En ze weet steeds beter haar magische kant, de tweede ziel Cleo, onder controle te krijgen. Maar niet alles komt feilloos op zijn pootjes terecht en dat is iets wat het verhaal alleen maar interessanter maakt. Wat vond ik leuk Wat ik heel erg kan waarderen is dat er nog steeds geen sprake is van een verliefdheid. In ieder geval niet van Rosalind haar kant. ...

Helemaal weg was ik van het eerste deel van Starbound. De tweede vond ik daarentegen minder leuk en ook dit 3e en laatste deel heeft me niet meer super enthousiast gekregen. Maar het was ook geen slecht boek. De schrijfstijl en vindingrijkheid van de auteurs wist enorm veel bewondering bij mij op te roepen. Ik had er alleen zoveel moeite mee om me de wereld Corinth voor te stellen. Daarnaast vond ik het plot soms lastig te volgen en daarmee doel ik vooral op de stukken die over het Rift gingen en de identiteiten die de vader van Lilac Laroux, de slechterik in deze serie, controleert en gevangen houd. Eén van die identiteiten bedreigt de mensheid en moet koste wat het kost gestopt worden. Misschien was het in de voorgaande boeken al naar voren gekomen en uitgelegd, ik weet het echt niet meer, maar heel veel benamingen en dingen waren voor mij abracadabra en het werd ook niet nader verklaart. Een tikkeltje frustrerend vond ik dat wel. Maar goed, zoals ik al zei, ik kan het zelf ook verge...

Tot nu toe vind ik dit het minst leuke deel. Niet dat hij slecht was, ik genoot er echt wel van, maar we komen te weinig in aanraking met de Arvies (zombies, maar genoemd naar het ARV-3 vaccin waardoor ze ontstaan zijn). Het speelt zich dit keer bijna volledig in een nieuwe bunker af en ook al vond ik dat iets minder leuk, ik vind het wel leuk en knap van de auteur dat tot nu toe elk boek zich nog op een andere plek heeft afgespeeld. Ik ben dan zeker ook benieuwd waar het volgende boek ons heen gaat brengen. Intransigent sluit naadloos aan op het vorige deel dus we verliezen helemaal geen tijd. Onze hoofdpersonen, Finn en Abi, zijn op weg naar hun nieuwe veilige haven. Zijn ze blij dat ze zich snel weer in veiligheid zullen bevinden, maar aan de andere kant ongerust omdat ze bijna zeker weten dat ze weer van elkaar gescheiden zullen worden. En hun angst wordt waarheid, maar het is nog erger dan in de vorige bunker. Men ontdekt dat Abi op de één of andere manier contact kan maken met de...

Wow…..gewoon WOW! Weer heeft Jacqueline Druga mij een ongelofelijk verhaal voorgeschoteld. Door de titel en de cover dacht ik eenzelfde soort boek te gaan lezen als Under The Gray Skies . Dezelfde wereld maar vanuit een ander perspectief. Dit was echter een totaal andere setting. Dit boek verteld het verhaal van Abby en haar 5- en 17-jarige dochters. Ze maken een meiden tripje naar de grote stad, maar wanneer de paniek uitbreekt vluchten ze in hun auto terug naar huis, het veilige platteland. Maar zover komen ze niet. Ze stranden in een tunnel met nog een aantal overlevenden. Ze hebben geen idee wat er gebeurd is maar horen van andere overlevenden gruwelijke scenario’s en wat de gevolgen zijn als hun scenario’s kloppen. Door Abby’s slimme oudste dochter weten ze al snel dat de speculaties kloppen en dat ze een week lang in die tunnel moeten zien te overleven tot het buiten weer relatief veilig is. Maar het gevaar blijft niet buiten. Zonder dat ze het beseffen dri...