The Art of Color

Na vier boeken achter elkaar half gelezen weg te hebben gedrukt op mijn ereader, begon ik mij een beetje zorgen te maken. Ik had zin in lezen maar geen enkel boek, en geen enkel genre, sprak me echt aan. Totdat ik deze auteur ontdekte. Ik had nog nooit van haar gehoord maar ik kon zo 3 series aan mijn tbr lijst toevoegen die mij de hoop gaven dat ze mijn mini leesdip in de kiem zouden smoren. Duister Ik besloot te beginnen met Morta Fox, een 3-delige vampier serie, en tot mijn verbazing had het verhaal me al vrij snel te pakken. In het begin deed het me een beetje denken aan The Immortal Rules van Julie Kagawa. Het gaf me namelijk hetzelfde duistere gevoel als dat boek. Ook deze wereld is duister, grauw, hard en kleurloos. Het einde En Morta’s huidige leven en trieste verleden geven je ook geen gevoel van rozengeur en maneschijn. Vanaf het moment dat ze geboren was, tot op heden, is ze verguisd, slecht behandeld en verstoten. Ze vertrouwd niemand, maar heeft een goed hart. En dat...

Dit is puur genieten! Zoals ik in de recensie van Wicked al schreef: het lezen van een fantasie novel van JLA voelt als thuiskomen. Voorspelbaar Van het begin tot het einde is het smullen geblazen. Zoals altijd in een boek van JLA klopt gewoon alles. En de spanning, humor, verdriet, erotiek en passie is evenredig verdeeld. Sommige dingen zijn wel voorspelbaar, dat moet ik toegeven, maar wat dan weer niet voorspelbaar is is de romance. Die is toch anders dan ik van JLA gewend ben en dat zeg ik absoluut niet in negatieve zin. Hel In dit tweede deel van de serie raakt Ivy alles kwijt. Datgene waar ze na de dood van haar ouders en boyfriend bang voor was, en waarvoor ze zich altijd probeerde te wapenen, is toch weer gebeurd; ze verliest degenen waarom ze is gaan geven. Terwijl ze zich probeert te bedenken hoe ze nu verder moet wordt ze gevangen genomen door de Fae Prince en beland ze in de hel. Ze wordt vernederd en gedwongen tot dingen die ze nooit voor mogelijk gehouden heeft. En het lij...

Dit laatste deel van de serie The Wilds gaat op dezelfde voet verder als de voorgaande delen. Nog steeds zijn ze op zoek naar een cure voor de Bloody Death. De Wood Mists (magische wezens) proberen telkens met Dahlia te communiceren en de Dark Walkers hebben hun eigen agenda waarvoor ze haar voor hun karretje willen spannen. Naïef Zoals ik al aangaf in mijn recensie van deel 1 is Dahlia ongelofelijk naïef en wereldvreemd. Dat was wat de humor in deze boeken naar boven bracht en vooral haar naïviteit over de liefde en sex deed mij regelmatig uitbarsten in schaterlachen  . Toch begon het in dit laatste deel een beetje op mijn zenuwen te werken. Die naïviteit. En dan met name de naïviteit over andere dingen dan liefde en sex want dat bleef ik grappig vinden. In diezelfde recensie schreef ik ook dat ze absoluut niet dom is. Daar wil ik niet op terug komen maar ik vind wel dat ze met sommige situaties dom om gaat. Zoals de wederopstanding van iemand die dood was. Ze weet wie hem opgegraven...

Ik ging dit boek in met negatieve gevoelens. Reality TV shows zijn niet mijn ding en er over lezen dus ook niet. Toch raakte ik op de één of andere manier geïntrigeerd door de samenvatting en besloot een poging te wagen. Nep Het was geen slecht boek. Ik las hem ook vrij vlot uit omdat ik nieuwsgierig was naar de afloop en geïnvesteerd was in het verhaal van Rafe en Lily. Maar dat hele reality TV gedoe? Nee ik vond het werkelijk niks. Zo gemaakt en nep. Ik snapte werkelijk niet dat onze hoofdpersonen zich hier voor leenden. Schaamtegevoel En ik vond het ontzettend jammer dat Lily na de nacht met Rafe, die ze had gewonnen, niet het bijltje er bij neergooide en dacht: ‘Ik heb mijn best gedaan, laat hem maar in zijn sop gaar koken’. Dat ze zichzelf bleef vernederen om zijn liefde weer te winnen deed mij af en toe in elkaar krimpen van plaatsvervangende schaamte. Daarnaast bleef ik het gevoel houden dat Lily niet alle mogelijke moeite had gedaan om Rafe op een andere manier haar ...

In iets minder dan een week las ik deze spannende, en vooral originele, serie. En in dit laatste deel komt alles op zijn pootjes terecht. Geheimen worden ontrafeld en de vijand wordt verslagen, maar niet voordat er grote verliezen zijn geleden en Rosalind pijn, heel veel pijn, heeft moeten lijden. Gevangen We beginnen in Devine Hunter vrijwel onmiddellijk met de kidnapping van Rosalind door Drew, haar neef die door het te vele gebruik van gods-magic helemaal doorgedraaid is. Hij wil haar als zijn vrouw en samen met haar een nieuwe generatie wereld heersers maken. Tijdens haar gevangenschap wordt ze volledig gedomineerd door Drew. Terwijl ze in haar hoofd protesteerde deed haar lichaam precies wat de de poppenmeester zei. Wat lijkt me dat afschuwelijk, geen controle hebben over je eigen lichaam. Rosalind’s wil is echter niet zomaar gebroken en vanaf het moment dat ze gekidnapt wordt werkt ze samen met Caine, Malphas, Ambrose, Tammi, Aurora en een heel leger vampiers toe naar een ep...

Wat is het toch leuk als een serie je verrast. Al twee jaar lang stond The Remnant Chronicles op mijn tbr lijst en toch kon ik me er niet toe zetten om hem te gaan lezen. Waarom? Geen idee. Maar ik genoot zo van het vorige boek, waarin de auteur een fantastisch, fantasierijk verhaal wist te spinnen, dat ik daardoor vol verwachting verder ging in dit tweede deel. Kleurrijk taalgebruik Ik houd niet zo van bloemrijk taalgebruik, dat is inmiddels wel duidelijk geworden denk ik, maar de manier waarop Mary E. Pearson het brengt wekte een enorme bewondering bij mij op. Het is veel kleurrijker dan het ‘normale’ bloemrijke taalgebruik dat ik ken, maar toch verveelde het me niet. Het was af en toe hoogstens een beetje verwarrend. Dubbelrol De love triangle neemt een wat grotere rol aan, mede doordat Lia een dubbelrol speelt in haar gevangenschap. Haar hart behoort echter nog steeds aan maar 1 jongen, het is dus niet een love triangle uit een dozijn. Het spel dat ze speelt is intriger...

Zo terug kijkend op het tweede deel van de serie moet ik concluderen dat er eigenlijk helemaal niet zo heel veel gebeurd is. Veel spanning zat er niet in en we hebben alleen maar gesproken en gespeculeerd over de vijand maar zijn er geen gevecht mee aangegaan. Pijnlijk En ook de romance, als we daar al van mogen spreken, was niet om over naar huis te schrijven. Ik vond het zelfs af en toe pijnlijk irritant hoe Amber te koop loopt met haar gevoelens (alhoewel Rylen dat niet door heeft  ) en zich als een schoolmeisje gedraagt. Ik wil meer Toch bleef het boek me boeien. Dat is toch wel een complimentje naar de schrijfster waard. En het einde waarmee ze ons opzadelde, één van de weinig spannende scenes die het boek rijk is, doet toch smaken naar meer.

Twee van mijn favoriete auteurs zijn een samenwerkingsverband aangegaan en ik kon niet anders dan daar een enorm hoge verwachting van hebben. Sloane Kennedy ken ik van haar series The Protectors , Finding en Barretti Security en Lucy Lennox van haar Made Marian boeken. Ze hebben een compleet verschillende stijl en ik was erg benieuwd hoe dat uit zou pakken. Geslaagd Wat mij betreft is het een geslaagde samenwerking geworden want ik heb genoten van dit boek. Lucy Lennox schrijft luchtig leesvoer terwijl Sloane Kennedy vooral de harde en emotionele kant laat zien in haar boeken. En de baby die deze twee auteurs gecreëerd hebben is een perfecte balans tussen die twee. Haat De basis van het verhaal, twee jongens die vanaf 5 jarige leeftijd een hele sterke, emotionele band hebben om 10 jaar later door bigotry van de ouders uit elkaar gerukt te worden, is niet nieuw. Maar het waren vooral de personages, Bennett en Xander die het voor mij deden. De eerste ontmoeting na 15 jaar is eentje vo...

In dit derde deel van The Wilds breekt de Bloody Death weer uit en ook Dahlia krijgt er van dichtbij mee te maken. Het is een verdrietige start van dit boek, maar daardoor komen we later wel in een heel andere, erg leuke, setting terecht. Hofmakerij Maar eerst zien we hoe twee mannen, Dax en Rocky, strijden om de aandacht van Dahlia. En ze weet niet wat ze er aan heeft en wat ze er mee moet. Dax is wat minder recht voor zijn raap, we hoeven ook niks anders van hem te verwachten, maar Rocky heeft daar geen moeite mee. Dit is een korte quote van een langere, hilarische scene: Here, you’ve got a little cream on your face,” Rocky said as he cupped my cheek, and then his thumb was running over my lower lip. I wasn’t sure why you would wipe cream from there, since it was part of the mouth and my tongue would take care of it anyway. Must have fallen into the boyfriend category? Piraten Door het verdriet wat Dahlia niet veel later te verwerken krijgt vertrekt ze in haar eentje, als een dief i...

Ondanks dat ik niet zo van mysteries en thrillers houd las ik het voorgaande deel met veel plezier en ging vol spanning verder in Amnesty. Want spannend is het. Niet zozeer in de vorm van spannende acties, alhoewel we tegen het einde een enorm thriller achtige scene konden lezen, maar spannend in de zin van dat ik met spanning zat te wachten op ophelderingen. Nieuw leven Amnesia weet dus nog steeds niet wie ze is en waar ze vandaan komt. En afgezien van een aantal gruwelijke flashbacks kan ze zich ook niets herinneren van haar leven voordat ze aanspoelde in Lake Loch. Ze is echter een veerkrachtige persoonlijkheid die de draad van het leven op wil pakken. Een nieuw leven wil creëren met nieuwe herinneringen. Want de flashbacks hebben haar doen beseffen dat het misschien beter is dat ze zich niets meer van haar oude leven herinnert. Maar de vraag of ze wel of niet het verdwenen meisje van Lake Loch is blijft maar door haar hoofd spoken want ze is bang dat ze in schoenen stapt die helema...

Voor mijn gevoel is het al eeuwen geleden dat ik een boek in dit genre van Jennifer L. Armentrout heb gelezen. In werkelijkheid is het 2 jaar, maar dat is nog veeeel te lang. Oude jas Op de één of andere mannier voelt het als thuiskomen zodra ik in een boek van deze auteur begin. Ik ken de personages nog niet, de wereld waarin het zich afspeelt is nieuw en ik heb geen idee wat ik kan verwachten, en toch is het alsof ik een oude vertrouwde jas aan trek. Sprong in het diepe Wicked speelt zich af in een totaal andere wereld dan haar voorgaande series en dat vind ik leuk. Knap ook dat ze niet in de vertrouwde en populaire werelden die ze hiervoor schetste blijft hangen maar toch weer de sprong heeft gewaagd naar wat nieuws. En er ook weer een stel leuke personages aan heeft weten te koppelen. Ivy & Ren Want dat zijn Ivy en Ren, leuke personages. Ivy is een stoere meid met een chip op haar schouder. De gebeurtenissen uit haar verleden hebben haar getekend en dat merk je aan alle kanten....

Vanaf het moment dat ik ze leerde kennen wilde ik hun verhaal lezen: Benjamin ‘Ben’ Preston en Savannah ‘Van’ Boudreaux. Mijn geduld werd echter lang op de proef gesteld. Pas in dit laatste boek van de Boudreaux serie zijn ze aan de beurt. Ben & Van Zoals gezegd wilde ik dolgraag hun verhaal lezen. En dan vooral de kant van Ben want man, hij heeft mijn hart veroverd in alle voorgaande delen. Hij is de rustige, stille vriend van de Boudreaux broers. Hij heeft het altijd geprobeerd te verbergen maar de broers weten het allemaal; Ben is verliefd op Van. Vanaf zo ongeveer het moment dat hij haar leerde kennen houd Ben van haar. En Van had, zonder dat hij het wist, een enorme crush op Ben. Maar het liep allemaal anders en de dag dat Van trouwde met een andere man was de op één na slechtste dag van zijn leven. De slechtste dag was de dag dat hij haar vond in haar slaapkamer, in elkaar geslagen door haar man. In de twee jaar dat ze gescheiden is is Savannah uit een...