The Art of Color

Weer een boek over een Compass brother. Wat zijn het toch heerlijke mannen! Jaymin Eve weet me elke keer weer te bekoren met deze bezitterige, beschermende en o zo sexy alpha males. Mate Dit keer mogen we het verhaal van Tyson, de Magiër, lezen. In voorgaande boeken hebben we al een beetje de ‘relatie’ tussen Tyson en Grace kunnen volgen. Eentje die enorm bekoeld is omdat Ty een aantal jaar geleden weg liep voor wat overduidelijk was. Het is zelfs zo erg dat Grace hem zoveel mogelijk ontloopt. En daarom heeft Ty pas na twee maanden door dat er iets goed mis is met Grace. Grace heeft het altijd al gevoeld en geweten, Tyson Compass is haar mate. Maar hij wilde er niets van weten en daarom gaat ze hem zoveel mogelijk uit de weg. Dat ze niemand heeft verteld waar ze naar toe ging komt haar duur te staan als ze gekidnapt en gemarteld wordt. En ze weet niet eens waarom. Men wil iets van haar maar wat is haar volkomen onduidelijk. Avontuur Natuurlijk vind Tyson Grace op het goede ...

Wanneer ik een eerste deel van een serie heb gelezen lees ik bijna nooit de samenvatting van de daarop volgende boeken. Daarom was ik er niet op voorbereid dat dit boek in zijn geheel vanuit het oogpunt van Hammer is geschreven en ook niet dat we 7 jaar verder zijn. Zeven jaar gemist hebben om het zo maar even te zeggen. *dit is het tweede deel uit de serie en bevat spoilers* Hammer In het begin dacht ik leuk, nu krijgen we ook de pov van Hammer. Toch zat ik ook met smart te wachten op de pov van Morta want ik wilde weten hoe het haar vergaan was in al die jaren. Ondanks dat ik uit keek naar de pov van Morta was het ontzettend interessant om Hammer zijn verhaal te lezen. Over zijn verblijf in de Red Demension (een soort van hel voor vampiers) bijvoorbeeld want dat is een HEL met hoofdletters. En daar zit hij dus al 7 jaar in. Met behulp van 2 andere vampiers weet hij uiteindelijk te ontsnappen en vanaf dat moment wordt het pas echt interessant want zijn geheugen heeft zijn terugkeer na...

The Assassin’s Curse is een combinatie van  The Pirate’s King Daughter en Rebel of the Sands. Maar helaas haalde hij niet het niveau van die twee. Ik miste iets Het is geen slecht boek, integendeel, ik heb hem met plezier gelezen. En toch miste er voor mijn gevoel iets. En ik denk dat dat ligt aan onze hoofdpersoon Ananna. Ik vond haar niet stoer genoeg. Helemaal al niet in vergelijking met de hoofdpersonen uit bovengenoemde boeken. Ook miste ik spanning terwijl het plot zich daar toch wel voor leende. Ananna Zoals ik al zei, ik vond haar niet stoer genoeg, maar ik vond haar wel ontzettend leuk! Ze is een no nonsense meisje, impulsief, koppig, vasthoudend en praat als een sailor. Ze is ook super nieuwsgierig en laat zich de mond niet snoeren, iets wat Naji af en toe tot waanzin drijft. Hun dialogen waren erg leuk om te lezen vooral omdat Ananna niet op gaf. Lelijk Naji is een assassin, een huurmoordenaar, en er op uit gestuurd om Ananna om zeep te helpen omdat ze is weggel...

* deze recensie bevat een kleine spoiler * In dit laatste deel van de serie gooit de schrijfster het ineens over een andere boeg; Amber moet haar verhaal delen met dat van Remy, haar beste vriendin. Daar was ik in het begin niet zo blij mee. Ik vind het nooit zo leuk als een auteur middenin een serie ineens dergelijke veranderingen aanbrengt. Leuk? Achteraf had ik het kunnen weten. Ze begon ermee aan het einde van deel twee maar toen heb ik er weinig aandacht aan besteed omdat ook Rylen toen zijn zegje mocht doen. Een gevolg van de omstandigheden waarin ze beland waren, dacht ik. Maar in dit boek mag Remy dus haar kant van het verhaal vertellen en na een paar hoofdstukken betrapte ik mij erop dat ik steeds meer en meer uit keek naar haar verhaal. Daar wil ik niet mee zeggen dat Ambers pov niet leuk meer is. Integendeel, ze gedraagt zich eindelijk een beetje volwassen nu ze zeker is van Rylen en is nu echt bezig met serieuze zaken. Daar wordt het een stuk leuker en interessanter van. Vi...

Wat ik precies verwachtte toen ik aan dit boek begon weet ik niet, maar niet dit. En dat bedoel ik absoluut niet op een negatieve manier. In tegendeel zelfs. Wat ik wel verwachtte was dat het over de Fae zou gaan, en dat klopt dan weer niet helemaal. Dit boek speelt zich af in onze wereld, het Elven rijk (alhoewel maar heel kort) en in de Goblin Kingdom. Het gaat dus over Elven en Goblins. Leath Cine Ever is een halfbloed: half mens/half Elven (Leath Cine). Door omstandigheden is ze jaren geleden door haar Elven moeder achter gelaten in onze wereld bij de MECA, het Magical Enforcement and Containment Agency. Samen met haar 5 koppige team spoort ze rogue Fae, Elven of Goblins op die zich in onze wereld ophouden en stuurt ze terug naar hun respectievelijke rijken. Zij en haar team zijn de besten van de agency, ze is een kick ass enforcer. Wel of niet? Wanneer ze de goblin broers Dare, Dagan en Dax ontmoet veranderd haar bekende veilige leven. Ineens ontstaan er twijfels over haar afkomst...

Ik genoot met volle teugen van Annette Marie’s Steel & Stone . Werd omver geblazen door de originaliteit, interessante personages en de erg fijne schrijfstijl. Ook The Red Winter Trilogy vond ik een ontzettend goede serie ook al moest ik er in het begin even in komen omdat Japanse Folklore niet echt mijn ding was. Super snel Geen wonder dus dat ik met veel spanning uit keek naar het verhaal van Lyre, een van mijn favoriete personages uit Steel & Stone. Het was mij echter even ontgaan dat Annette Marie al weer klaar was met de serie die ze in oktober 2017 begon. Ze schrijft nog sneller dan ik dacht! Super blij was ik toen ik dat ontdekte en begon meteen in The Night Realm . En wat was het leuk om Lyre weer te zien en te lezen hoe hij en Ash elkaar voor het eerst ontmoeten. Cheater? En toch bleef er wat aan mij knagen. Ik weet nl van de eerste serie dat Lyre een enorme flirt en charmeur is ( hij is een incubus) en vooral in het begin enorm om Piper heen bleef hangen. Aang...

Mijn 1e ervaring met Leia Stone was niet zo goed. Het boek dat ik toen las was een samenwerkingsverband tussen haar en Jaymin Eve. Omdat ik de serie Supernatural Prison van Jaymin Eve wel heel erg leuk vond ‘beschuldigde’ ik LS van het minder goede resultaat. Geheugenverlies De 1e keer dat ik aan dit boek begon  kwam ik niet zo heel ver, een paar hoofdstukken maar, en ik vroeg me af waarom doe je het jezelf toch aan? Waarom begin je in een boek van haar? En daarna nog een keer??? Tja wat kan ik zeggen. Ik was even vergeten dat ik er al eerder in begonnen was . Niet te geloven maar waar. Ik kwam er pas achter na een aantal bladzijden, toen begonnen dingen mij bekend voor te komen. En raar maar waar, ik kon mij niet meer heugen waarom ik hem niet uitgelezen had. Waarschijnlijk was de tijd er toen niet rijp voor. Ik las dus door en vond het in het begin best leuk. Behalve de inwendige pep-talk zinnetjes van Allie, die waren hoogst irritant en sloeg ik al vrij snel over. Noorse...

Heel lang geleden, toen ik Wattpad net ontdekt had, las ik een boek van Tijan: Fallen Crest High. En alhoewel ik door bleef lezen omdat het gewoon te interessant was om te stoppen vond ik het destijd een toch ietwat raar verhaal (althans, dat is wat ik mij nog herinner). En om die redenen liet ik de andere boeken van Tijan altijd links liggen. Sexy En toch… Er was iets aan dit boek dat mij er naar toe bleef trekken. De titel misschien? Want ja, zeg nou zelf, die klinkt toch wel sexy . Daarnaast deed hij me ook een beetje denken aan The Boy Who Sneakes In My Bedroom Window van Kirsty Moseley. Aangezien ik dat een leuk boek vond besloot ik het er op te wagen. En ik ben onder de indruk! Door de titel gaat je verwachting een heel andere richting uit dan die we krijgen en ik kan met zekerheid zeggen dat er een heerlijke romantische ondertoon in zit, maar het is vooral een emotioneel boek. En de manier waarop Tijan dit boek heeft geschreven is in mijn ogen ontzettend goed. Mac MacKenzie is...