Ik genoot met volle teugen van Annette Marie’s Steel & Stone. Werd omver geblazen door de originaliteit, interessante personages en de erg fijne schrijfstijl. Ook The Red Winter Trilogy vond ik een ontzettend goede serie ook al moest ik er in het begin even in komen omdat Japanse Folklore niet echt mijn ding was.
Super snel
Geen wonder dus dat ik met veel spanning uit keek naar het verhaal van Lyre, een van mijn favoriete personages uit Steel & Stone. Het was mij echter even ontgaan dat Annette Marie al weer klaar was met de serie die ze in oktober 2017 begon. Ze schrijft nog sneller dan ik dacht! Super blij was ik toen ik dat ontdekte en begon meteen in The Night Realm.
En wat was het leuk om Lyre weer te zien en te lezen hoe hij en Ash elkaar voor het eerst ontmoeten.
Cheater?
En toch bleef er wat aan mij knagen. Ik weet nl van de eerste serie dat Lyre een enorme flirt en charmeur is ( hij is een incubus) en vooral in het begin enorm om Piper heen bleef hangen. Aangezien deze serie zich 5 jaar eerder afspeelt en Clio de love interest is (om het zo maar ff te noemen), weet ik nog niet zo goed wat ik er van moet denken.
Langzame start
Jammer genoeg werd ik niet gelijk zo omver geblazen als ik stiekem hoopte/verwachtte. Het was niet gelijk interessant en spannend en daarom had ik even tijd nodig om er in te komen. Maar vanaf het moment dat Clio en Lyre elkaar in de Underworld ontmoeten en samen gaan werken werd het leuk. Vooral omdat Clio overal waar ze gaat en staat zorgt voor enige commotie. En door haar komt Lyre in een onmogelijke situatie terecht.
De personages
Zoals ik inmiddels een beetje gewend ben van deze auteur zijn de personages weer erg leuk en interessant.
Neem bijvoorbeeld de 6 broers van Lyre. Allemaal incubi, zien er vrijwel identiek uit en toch zijn ze heel verschillend. Erg goed hoe ze deze 7 mannen neer heeft gezet.
Clio is een leuke meid. Een beetje naïef als het om haar halfbroer Bastiaan gaat, ze gelooft nog steeds dat hij het beste met haar voor heeft, maar voor de rest is ze een doorzetter en niet bang om in haar eentje op onderzoek uit te gaan in het gevaarlijke Night Realm.
In het kort
Ook al zat ik niet meteen in het verhaal en was ik er niet onmiddelijk ondersteboven van, ik vond het heerlijk om weer een boek van deze auteur te mogen lezen. Vooral omdat we ons dit deel in de donkere en bijzondere onderwereld begeven en we vanuit eerste hand meemaken hoe spreuken geweven worden. Dat laatste schetste een prachtig, magisch plaatje. Ik zag de bijzondere weavings zo voor me want Annette Marie weet heel duidelijk te verwoorden hoe dat in zijn werk gaat en er uit ziet.
Wat ik ook erg knap vind van deze auteur is dat ze mij laat vergeten dat ze niet in de ik-vorm schrijft.
Toen ik het boek opensloeg dacht ik “he “, maar net zo gauw was ik het alweer vergeten.
Comments
Post a Comment