The Art of Color

Dit tweede deel in de Jock Row serie is net zo goed als het eerste deel. En na het lezen van mijn recensie van dat boek kan ik deze vrij kort houden. Alles wat ik daarin zeg is van toepassing op dit boek. De dialogen, de dubbelzinnigheid, de seksuele spanning, alle dingen die dat boek voor mij geweldig maakten vond ik hier in terug. Man bun Ik moet er wel even bij zeggen dat ik in de eerste instantie er niet zo zeker van was of ik deze wel leuk zou vinden. Ik houd nl niet van mannen met baarden en een man bun. Het is voor mij daarom moeilijk om me er een leuk beeld van te schetsen en dat maakt het lezen lastiger. Maar Kip is zo’n ontzettend leuke jongen dat die baard en bun al snel ‘verdwenen’ en ik de leuke persoonlijkheid die hij is voor me zag. En ik was er ontzettend nieuwsgierig naar of hij ons zijn gezicht zonder baard nog zou tonen. In het kort Goed 2e deel in de serie Jock Hard en dat maakt me ontzettend nieuwsgierig naar het volgende boek; Jock Road.

Dit is een zeer goed begin van deze serie. Ik was ook nog niet bekend met de auteur Debbie Cassidy maar ik weet nu al dat ik meer van haar wil lezen. Wereld Het eerste wat ik leuk vind is deze wereld. Het speelt zich af in een apocalyptisch Londen. Het deed me een beetje denken aan het Londen van de auteurs C.N. Crawford, alhoewel de wezens die in dit boek meespelen heel anders zijn dan in hun wereld, maar toch. Ook de schrijfstijl kwam naar mijn mening overeen en aangezien zij één van mijn favoriete auteurs zijn vind ik dat alleen maar een pluspunt. Verwarrend In het begin vond ik het allemaal nogal verwarrend. Zoveel vreemde namen, vreemde wezens en ook nog een stel goden die mee doen (alhoewel we daar alleen maar wat van gehoord hebben, niet gezien). En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het aan het einde nog steeds een tikkeltje verwarrend vind. Gebruiken anderen de vrij standaard benamingen, deze auteur gooit het over een hele andere boeg. Weerwolven heten bijvoorbeeld Yaksa. En d...

Twee jaar geleden las ik voor het eerst een boek van Donna Augustine. En ik vond hem zo leuk dat ik de serie in 1 ruk uit las. En met Wyrd Blood gaat het al niet anders. Ik genoot ervan en Donna Augustine heeft er een fan bij. Schrijfstijl Waar ik vooral ontzettend weg van ben is de schrijfstijl van deze auteur. En dan met name hoe ze de hoofdpersoon neer zet. Want Bugs is een kick ass heldin, maar ontzettend naïef als het om gevoelens en emoties gaat. En dat was wat me in de andere serie ook zo aantrok in de hoofdpersoon. Want daardoor zit er een humoristische noot in de boeken die anders wel erg somber zouden zijn. Haar gedachtes, maniertjes en emoties zijn niet kinderlijk maar komen voort uit dat ze niet beter weet en een heel hard leven gewend is. Als ze bijvoorbeeld iets niet weet dan gaat ze wormen (worming it). Dat is gewoon zo hilarisch maar ze hecht een rotsvast geloof aan wat de wormen haar vertellen. Duister Net als de vorige serie is dit een duistere, sombere wereld. Een we...