The Art of Color

De laatste alweer van deze trilogie. Ook dit was weer een leuke, maar niet zo leuk als zijn voorganger. Saai? Nee, hij was niet saai, maar er zat niet zoveel spanning in als in het tweede boek. Daarin bevonden we ons op twee verschillende plaatsen, de hoofdpersonen waren van elkaar gescheiden, en van beider pov konden we hun avonturen lezen. Nu zijn ze weer bij elkaar en ook al bevinden ze zich regelmatig in benarde situaties, dat gaf minder spanning. Op zoek naar vrede Onze hoofdpersonen moeten behoorlijk lijden voor ze in vrede kunnen leven. Ze krijgen het niet zomaar in hun schoot geworpen en moeten hemel en aarde bewegen, en hun aartsvijand aan hun zijde zien te krijgen, om de corrupte Advisor te kunnen verslaan. Hiervoor komen we op een hele bijzondere planeet terecht en blijkt niet alles te zijn wat het lijkt. Puntjes op de i Ze hebben een lange weg te gaan voor het zo ver is en die lange weg duurde mij af en toe een tikkeltje te lang. Zoals het bijna altijd gaat in een laatste ...

Dit boek zoog me vanaf de eerste zinnen van het eerste hoofdstuk in het verhaal. DNF De proloog was redelijk lang en sprak me niet zo aan, en dus besloot ik niet verder te gaan. Maar een aantal DNF (did not finish) boeken later besloot ik toch weer een poging te wagen. Ik begon weer met de proloog die ik heel eerlijk gezegd maar half/half las. Maar toen ik aan kwam bij hoofdstuk 1 en de eerste zinnen had gelezen wist ik niet hoe rap ik verder moest gaan. Want wat was er tussen het einde van de proloog en 5 jaar later gebeurt?? Zenuwslopend Het maakte me ongelofelijk nieuwsgierig maar ook een tikkeltje ongeduldig. Want het niet weten wat Faith had doorstaan en hoe het zover heeft kunnen komen met een stel dat zoveel van elkaar hield? Zenuwslopend. Vermoeden Het duurt bijna het hele boek voor we te weten komen wat er nu precies gebeurt is 5 jaar geleden, maar ongeveer driekwart in het verhaal kreeg ik het vermoeden wie er de aanleiding toe had gegeven. En ik had gelijk. In het kort Een...

Dit was zo’n ontzettend leuk boek! Clementine En onze hoofdpersoon, Clem (Clementine) was daar de schuld van. Door een klap op haar hoofd is ze haar geheugen kwijt geraakt en in de 1e kennismaking met haar zien we dat ze haar ex Ed opzoekt in zijn tattoo parlor. Ze probeert te achterhalen wie ze is en aangezien ze niet zo heel veel vrienden heeft klopt ze het eerst bij hem aan. De ontvangst is echter op zijn zachtst gezegd vijandig en Clem van voor het ongeluk wordt niet zo heel positief neergezet. Mysterie Clem wimpelt de aanval op haarzelf af als een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Ze was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Maar er gebeuren dingen die niet helemaal te rijmen zijn en al snel veranderd dit verhaal in een mysterie; heeft iemand het op haar gemunt? Grappig De ‘nieuwe’ Clem is heel anders dan de oude. Ze is sarcastisch, heeft zelfspot, is ad-rem, is niet bang en vastbesloten haar leven weer op te pakken. En ze is ontzettend grappig. ...

De laatste maanden vond ik het moeilijk om mij op een boek te concentreren. Daarom heb ik voornamelijk hedendaagse romantische boeken gelezen, boeken waarin ik me kan verliezen maar die niet teveel concentratie van mij vragen. Na een tijdje gaan ze echter allemaal op elkaar lijken en merkte ik dat het tijd was voor wat anders. Een aantal stand alone novels in het fantasie/bovennatuurlijke genre later kwam ik deze tegen in mijn tbr lijst van GoodReads. Perfect voor… Reactive is deel 1 van een dystopische trilogie en wordt op GR bestempeld als een boek/serie die perfect is voor fans van onder andere The Hunger Games. Omdat ik genoot van die serie, en er nog altijd aan terug moet denken omdat ik ze zo geweldig vond, maar vooral omdat de samenvatting van deze me enorm aantrok, besloot ik eraan te beginnen. Pareltje Reactive wordt dus aangeraden voor fans van oa the Hunger Games. Maar klopt dat ook, vinden fans van THG dit ook een goed boek? Ja, dat geldt wel voor deze THG fan. Zo nou ...

Op één van mijn favoriete boekenblogs zag ik het eerste deel van de serie Daughters of Neverland voorbij komen en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Het bleek een spin off van de serie Sons of Wonderland te zijn en na het lezen van de samenvatting van Mad as a Hatter besloot ik met dat boek te beginnen (de woorden Sexy Hatter trokken me over de streep ). Sexy? Ook al heb ik nooit de moeite genomen om het verhaal van Alice in Wonderland te lezen/kijken (het heeft me eerlijk gezegd nooit getrokken), er zijn personages uit dat verhaal waarvan ook ik wel gehoord heb en de Mad Hatter is er eentje van. Ik was er dus vooral nieuwsgierig naar hoe de auteur deze gek als sexy personage neer zou zetten. Overtuigd? Het verhaal van Alice in Wonderland heb ik dus nooit gelezen/gezien en tijdens het lezen van dit boek vond ik dat ergens wel jammer. Ik denk dat de beleving van deze nog meer tot zijn recht zou zijn gekomen als ik het originele verhaal zou kennen. Dat neemt niet weg dat ik er ondanks ...

Brooke Blaine ken ik van haar collaboratie met Ella Frank tijdens de serie PresLocke. Het was een serie waar ik van genoot en toch had ik nog nooit een boek van haar alleen opgepakt. Tot nu. Kort Wat mij gelijk opviel was dat het eerste boek vrij kort was, 143 bladzijden. En ja, op de één of andere manier vind ik dat dan heel lekker lezen, wetend dat je er snel door bent. Ik wist natuurlijk wel dat het een duet is en dat er nog eentje achteraan zou komen, maar toch. Deel 1, ★★★★ Forget Me Not wordt helemaal verteld vanuit het oogpunt van Oliver (Ollie). Dat vond ik wel een beetje jammer, ik houd er nou eenmaal heel erg van om de gedachtes en gevoelens van beide hoofdpersonen te kennen. Ollie is wel een heel fijn personage. Hij verteld zijn verhaal kort en bondig maar niet te summier, je leert hem goed kennen. Vanaf de eerste keer dat hij Bluebird ziet, de nickname die hij hem gaf omdat hij zijn echte naam niet weet, heeft hij een crush op hem. Maanden gaan voorbij voor hij eindelijk ee...