The Art of Color

Het is geen geheim. Ik ben een enorme fan van JLA haar paranormal/fantasy boeken. En het is ook geen geheim dat ik altijd wacht met het lezen van een serie tot die volledig geschreven is….. Grote teleurstelling The Prince was een grote teleurstelling. Niet omdat het een slecht boek was, in tegendeel, het was geweldig! Ik was teleurgesteld omdat het geen stand alone bleek te zijn en ik een jaar moest wachten op het vervolg. Het daaropvolgende jaar was ik in de veronderstelling dat The King de conclusie van het verhaal zou zijn, maar weer werd ik teleurgesteld en moest weer een jaar wachten. Hoe ik dit tot twee keer toe over het hoofd heb kunnen zien is me nog steeds een raadsel. Het wachten waard Maar beide keren was het het wachten waard. Vooral deel 2 is mij het hele jaar, tot deel 3 uitkwam, bijgebleven. Want wat Brighton in dat boek mee moet maken…..verschrikkelijk. Maar ondanks alle verschrikkingen hield ze zich staande en bleef ze sterk. Wicked Brighton en Caden hebb...

De boeken van J. Nathan hebben allemaal een hoofdpersoon (of hoofdpersonen) die persoonlijk iets ernstigs meegemaakt hebben. Until Alex spant wat mij betreft tot nu toe de kroon. Heftig We starten het verhaal met een jonge Hayden en maken ‘live’ mee wat hem de rest van zijn leven zal tekenen. Het is ontzettend heftig en ik vind het niet gek dat je, na zoiets meegemaakt te hebben, van de rails raakt. Datgene wat Alex is overkomen is net zo heftig maar nog maar pas geleden dus het heeft Alex nog niet compleet vervormd. Langzaam Er vormt zich heel langzaam een relatie tussen Hayden en Alex, maar in het begin doet Hayden er alles aan om dit te saboteren. De dingen waarin hij verwikkelt is vormen een gevaar voor Alex en dat is het laatste wat hij wil. Intrigerend Until Alex is een enorm intrigerend verhaal en deze twee mensen, die zulke heftige dingen mee hebben gemaakt, verdienen het om samen gelukkig te zijn. Maar voordat het zover is moeten ze nog heel veel obstakels overwinne...

Ik was ‘blown away’ om het zo maar even uit te drukken, van het eerste boek dat ik las van deze auteur, Outliers. En ook de rest van die serie was geweldig. Daarna las ik nog twee zombie novels van haar, niet zo leuk als The Outliers, maar leuk genoeg. Na lange tijd kreeg ik ineens weer zin om een zombie boek te gaan lezen en koos voor deze van Kate L. Mary. Zombie romance Ook al is dit een heel ander verhaal dan The Outliers, ik had een beetje gehoopt dat het net zo hard, spannend en gruwelijk zou zijn met daarnaast een vleugje romantiek. Wat ik kreeg kan ik het beste omschrijven als een zombie romance. In principe niks mis mee, als ik dat gewild had. Maar dat wilde ik dus niet. Reagan Reagan is de hoofdpersoon in dit boek en we krijgen alleen haar pov. Jammer want ik had ook graag in het hoofd van Kellan willen kruipen. Aan de andere kant, misschien maar goed ook anders had ik nog meer ‘gezeur’ moeten aanhoren over gevoelens. Want dat is toch wel hetgeen waarov...

Ik had mijn verwachting voor dit boek wat bijgesteld. Niet dat ik verwachtte dat ik hem minder leuk zou vinden dan Mad as a Hatter, maar het viel me in dat boek wat tegen dat er niet meer ‘gore’ in zat terwijl dat zo specifiek vermeld was in de summary. En misschien komt het daar wel door dat ik Late as a Rabbit iets leuker vond dan MaaH. Origineel De manier waarop de White Rabbit en Jupiter elkaar ontmoeten is erg origineel. Maar het verwarde me ook want White is een wezen die zich op magische wijze van hier naar daar kan verplaatsen dus waarom laat hij de dingen die ze hem aandoen gebeuren? Niet bijgepraat Helaas worden we niet bijgepraat over de verdwijning van Clara; we horen niet via Jupiter of er een verklaring voor is. Nou is dat natuurlijk niet zo verwonderlijk. Amerika is groot en wat er aan de ene kant van het land gebeurt wordt de andere lang niet altijd gewaar. Maar het zou leuk zijn geweest om er iets over te horen. Te makkelijk Ook dit was een fantasierijk verh...

De twee voorgangers van Famine kregen ieder 5 sterren. Deze moet het met 1-tje minder doen. Het was zeker een leuk boek maar ik ben er minder euforisch over dan over Pestilence en War en dat komt vooral door de hoofdpersonen. Ana Ik kreeg niet echt een band met haar Ana is een voormalig prostitué. Ze werkte in een bordeel voordat Famine verscheen. Daar had ik niet zo’n moeite mee zei het niet dat er continu gezinspeeld werd op sex en bijna alles vergeleken werd met/of betrokken werd op sex. Ana kende sinds haar 17 niet veel anders dan dat en dat ze het af en toe aanhaalde vond ik helemaal niet erg, maar er is ook zoiets als te veel van het goeie en dat was het in dit geval. Wat er allemaal gebeurde in haar deel van de wereld (Brazilië) was vele malen belangrijker en ernstiger dan sex. Famine Ook hij was niet mijn favoriet. Net als Pestilence en War is hij ontzettend wreed, maar die twee hadden ondanks hun wreedheid toch nog iets menselijks over zich. Famine is pure wraakzucht. To...