The Art of Color

Alice in Wonderland ontmoet kerst. Zo kan ik deze duologie in het kort omschrijven. En Stacey Marie Brown heeft van deze ontmoeting een ontzettend fantasierijk verhaal weten te maken. Herkenbaar Vanaf het begin werd ik samen met Alice Winterland ingezogen en ontmoette ik bijzondere, maar vooral herkenbare figuren uit zowel Wonderland als de kerst verhalen. Maar hun karakters komen lang niet altijd overeen met de originelen. Figuren die je kent als aardig zijn soms helemaal niet aardig. Ongerust In de eerste instantie was ik teleurgesteld dat dit een duologie was. Niet omdat ik het niet leuk vond, integendeel, maar ik had me er helemaal op ingesteld dat het een stand alone zou zijn en toen ik het einde van het 1e boek naderde en de problemen nog lang niet opgelost waren werd ik een beetje ongerust. En na wat speurwerk ontdekte ik dat ik het verhaal van Alice verder moest lezen in Ascending from Madness. Verrast Maar ook dat boek werd ik weer ingezogen want de manier waarop SMB het verh...

Eeuwig op zoek naar nieuw auteurs die mij kunnen verrassen in het fantasie/bovennatuurlijke genre stuitte ik op Kel Carpenter en Meg Anne. Reaper’s Blood De samenvatting sprak me meteen aan maar na een paar hoofdstukken was ik er nog niet van overtuigd dat ik dit een leuk boek zou gaan vinden, dat had toch wel even tijd nodig. Het was vanaf het eerste moment echter wel interessant en het maakte me ontzettend nieuwsgierig. En die nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ik door bleef lezen. Salem Je moet Salem echt een beetje leren kennen voor je haar leuk gaat vinden. In het begin vond ik haar humor en sarcasme wat over the top maar gaandeweg begon ik er aan te wennen en moest ik regelmatig lachen om haar uitspraken. Haar ‘tegenspeler’ Graves is daarentegen een man van weinig woorden en is het bijna nooit eens met Salem’s aanpak. Geesten Al eerder las ik een boek over Reaper’s maar deze is origineel in zijn soort. Erg leuk zijn de verwijzingen naar personages uit...

Voor zover ik weet, en na mijn digitale bibliotheek geraadpleegd te hebben, heb ik dit boek nog niet eerder gelezen. Maar ik had toch zo’n ontzettend sterk gevoel van déjà vu. Geheugenverlies? Vooral in het begin, toen we naar het verlaten pretpark gingen en daar de slaapplaats van een zwerver vonden. Ook daarna bleef het gevoel nog even bij mij maar na verloop van tijd ebde het helemaal weg en las ik Punk 57 als een compleet nieuw boek. Uitgeputte bron? Als je zoveel leest als ik is het natuurlijk niet raar als er overeenkomsten zijn in boeken. Ik denk bijvoorbeeld regelmatig dat alles nu zo langzamerhand wel geschreven moet zijn want ik vind het moeilijk om originele verhalen te vinden de laatste tijd. Uitzonderingen daargelaten, maar ik heb het idee dat het er tien jaar geleden ontzettend veel waren tegen heel weinig nu. Maar….. misschien heb ik de bron zo langzamerhand uitgeput? (On)voorspelbaar OK, terug naar dit boek. Ondanks mijn déjà vu gevoel in het begin vond ik di...

Ik keek enorm uit naar deze serie van Jaymin Eve. En nadat het 3e en laatste deel uitgekomen was wachtte ik dan ook niet heel lang. En ooooooo wat was dit geweldig! Vlot Vanaf de eerste serie die ik van haar las, Supernatural Prison, ben ik fan van Jaymin Eve haar schrijfstijl en fantasie werelden. Haar schrijfstijl is lekker vlot, iets waar ik van houd, en de werelden die ze creëert zijn altijd fascinerend en hebben een hoop verschillende en interessante bovennatuurlijke schepsels. Anders De wereld die ze hier gecreëerd heeft is een hele andere dan haar Supernatural Prison wereld en zo mogelijk nog interessanter. In de eerste instantie lijkt het er op dat we alleen met een weerwolven pack in Californië te maken hebben maar al snel komen we terecht in een hele andere wereld. En die is super interessant want het is als het ware een gang naar weer andere werelden. True Mate Mera is jarenlang getreiterd door de shifters in haar pack om een fout die haar vader heeft begaan. Wanneer ze het ...

Deze was zo mogelijk nog leuker dan zijn voorganger! Vraagtekens We gaan meteen verder waar we gestopt waren. Niet lang nadat Jax ontsnapt is uit de stad keert ze weer terug om Lir, die zich verborgen heeft voor zijn wrede oom, te bezoeken. Dat was trouwens wel iets waar ik mijn vraagtekens bij zette. Want hoe is het mogelijk dat ze zo makkelijk de beveiligde stad binnen kan komen? Haar aankomst blijft niet onopgemerkt en het is ook best spannend of ze er wel weer uit komt, maar ze heeft best wat tijd voor ze moet vluchten. Egoïstisch Van Lir was het in mijn ogen ook onverantwoord om Jax naar de stad te halen. Ik snapte wel dat hij haar graag wilde zien, dingen uit wilde leggen, maar zijn gedrag is wel een tikkeltje egoïstisch want als ze Jax in handen krijgen dan is ze haar leven niet meer zeker. Onder hun neus Het duurt heel lang voordat Jax het in de gaten heeft terwijl ik het al vrij snel door had; onder degenen die met haar de stad zijn ontvlucht bevind zich iemand die totaal niet...