Kel Carpenter/Meg Anne - Reaper's Blood

Eeuwig op zoek naar nieuw auteurs die mij kunnen verrassen in het fantasie/bovennatuurlijke genre stuitte ik op Kel Carpenter en Meg Anne.

Reaper’s Blood

De samenvatting sprak me meteen aan maar na een paar hoofdstukken was ik er nog niet van overtuigd dat ik dit een leuk boek zou gaan vinden, dat had toch wel even tijd nodig.
Het was vanaf het eerste moment echter wel interessant en het maakte me ontzettend nieuwsgierig. En die nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ik door bleef lezen.

Salem

Je moet Salem echt een beetje leren kennen voor je haar leuk gaat vinden. In het begin vond ik haar humor en sarcasme wat over the top maar gaandeweg begon ik er aan te wennen en moest ik regelmatig lachen om haar uitspraken. Haar ‘tegenspeler’ Graves is daarentegen een man van weinig woorden en is het bijna nooit eens met Salem’s aanpak.

Geesten

Al eerder las ik een boek over Reaper’s maar deze is origineel in zijn soort.
Erg leuk zijn de verwijzingen naar personages uit de boeken van de gebroeders Grimm. Wat dat betreft hebben deze auteurs een leuke, interessante wereld neergezet. En geesten, de soort die je wat duidelijk proberen te maken op een zo cryptische manier dat je er nog steeds niets van snapt, vind ik altijd leuk!

Watje?

Het enige wat ik zelf een beetje jammer vind is dat Salem Graves compleet overruled.
Ik houd van een kick-ass heldin maar vind dat de mannelijke hoofdrolspeler daar wel bij moet passen qua persoonlijkheid. Graves is echt geen watje maar hij laat zich totaal overdonderen door Salem. En dat is ook meteen de reden waarom ik nog niet overtuigd ben van een romantische relatie tussen die twee.

In het kort

Erg leuk begin van deze trilogie!