In het begin moest ik een beetje wennen aan de schrijfstijl en de personages. Nou moet je in elk nieuw boek wennen aan de personages, maar de ene keer gaat dat wat makkelijker dan de andere keer. Of je hebt helemaal geen connectie, dat kan ook nog natuurlijk. Dat was met Tidal niet het geval, maar ik had wel een wat langere periode van gewenning nodig. Maar toen ik ze eenmaal goed leerde kennen kon ik niet anders dan met ze meeleven.
Willow is niet de door de wol geverfde, verwende actrice die je zou verwachten. Ze is een gevoelige persoonlijkheid die, door wat ze al op jonge leeftijd heeft meegemaakt en haar bekendheid, haar problemen door middel van drank en pillen probeerde te vergeten. We maken kennis met Willow wanneer ze de afkickkliniek verlaat en ze gelijk geronseld wordt voor een volgende film. Hiervoor moet ze lessen nemen in het surfen en die krijgt ze van Cooper Taylor, de knappe, blauw ogende surf instructeur met een heerlijk Australisch accent. Hun chemie is onmiddelijk maar Willows verleden en verslaving staan een nieuwe relatie in de weg en Cooper maakt haar al heel snel duidelijk dat dat is wat hij van haar wil, een relatie.
Ik had al snel in de gaten wat Willow’s geheim is, maar omdat je het niet zeker weet voordat het bevestigd is blijft het een mysterie dat je ontzettend graag wilt ontrafelen. Het is een triest en pijnlijk geheim. En ook Cooper heeft een aantal geheimen die voor een aantal pijnlijke en frustrerende momenten zorgen. Aan het einde heb ik nog even een paar tranen weg moeten pinken, dat was zo mooi en emotioneel, maar zeker een happy end!
Comments
Post a Comment