Ik wist dat ik met een boek van Jennifer Foor aan een romantisch boek zou beginnen, haar boek Letting Go heeft dat bewezen, en daar had ik net zin in. Maar dat was dan ook het enige wat ik kreeg, romantiek. Ik wist ook dat het geen originele verhaallijn zou zijn en dat vond ik helemaal niet erg, maar daarom kan het nog wel een goed verhaal zijn en dat was maar zo zo.
Het was allemaal een beetje te oppervlakkig, de karakters hadden weinig diepte, de gevoelens van de één voor de ander en vice versa werden veel te veel herhaald en ik had af en toe het gevoel dat het alleen maar om de sex ging.
En dan hebben we nog de schrijf en spel fouten. Aan een woord teveel of te weinig kan ik me nog niet zo heel erg ergeren, daar lees ik wel overheen, maar een totaal verkeerd woord gebruiken vind ik echt niet kunnen.
“We started spending a lot of extra time together, even when we weren’t studying. I promise you that it was completely plutonic. We were just friends that enjoyed hanging out. That is all it was, especially for me.”
Nadat ik dit had gelezen heb ik echt even met mijn hoofd zitten schudden, plutonic, ongelofelijk.
Comments
Post a Comment