Mila Gray - Come Back To Me

Dit was de eerste keer dat ik een boek heb gelezen van de auteur Mila Gray, aka Sarah Alderson, en het zal vast niet de laatste keer zijn.
Het was een rollercoaster ride vol emoties.

Eén van de redenen waarom ik steeds vaker een boek oppik met daarin een man die vecht voor de vrede is dat het meestal boeken zijn die je een brok in de keel bezorgen. De dingen die die mannen gezien hebben en de dingen die ze hebben moeten doen om zelf in leven te kunnen blijven zijn hartverscheurend.
Ik vind het geweldig als een schrijfster dit op een goede manier in een verhaal weet te verwerken en je alle denkbare emoties kan laten voelen en dat, wanneer je het boek uit hebt, je de naweeën een paar uur later nog voelt. Dan heb je het in mijn ogen heel erg goed gedaan.

Dit boek is er ééntje die ik wat dat aangaat zeker aan kan raden. Het is emotioneel, sexy en Kit is ontzettend romantisch en attent, iets wat je niet zo snel achter een stoere marinier zoekt.
De verboden relatie tussen Jessa en Kit maakt het verhaal intens en spannend, en het onvermijdelijke vertrek van Kit voor weer een jaar overzee geeft er een trieste ondertoon aan.
Ze hebben elkaar net gevonden en kunnen veel te weinig tijd met elkaar doorbrengen omdat Jessa’s vader en broer, de beste vriend van Kit, niet van de relatie mogen weten.

Gelukkig vormt haar broer niet zo’n groot probleem want die zit het meest bij zijn vriendin, maar haar vader, die lijd aan PTSD, vormt een des te groter probleem want om de één of andere reden heeft hij Kit nooit gemogen.
De reden waarom hij Kit niet mag is een verhaal apart en eentje die me enorm verdrietig maakte.

Mila Gray heeft in dit boek heel goed laten zien wat de gevolgen zijn voor de familieleden van een PTSD patiënt en ook hoe snel iemand, die van zichzelf denkt dat het hem nooit zal overkomen, in hetzelfde schuitje terecht kan komen.
Petje af en ik ga zeker meer van deze schrijfster lezen.