In elk boek groeit Sydney een beetje, wordt ze wat socialer, en wordt ze een steeds leukere persoonlijkheid. Alleen haar onervarenheid in de liefde blijft een punt van onzekerheid en hilariteit.
Ik vind het ook fijn om te lezen dat Sydney steeds beter voor zichzelf op kan komen. Ze is nog steeds geen vechtersbaas maar met behulp van magie, waar ze steeds minder bang voor begint te worden, weet ze zich toch regelmatig uit benarde situaties te redden.
Zo langzamerhand lijkt het hele verhaal rond de vampiers en de reden waarom Sydney zich met de Moroi in Palm Springs bevind een beetje op de achtergrond te raken en komt magie wat meer naar de voorgrond.
Persoonlijk vind ik dit een leuke ontwikkeling. Ik houd van vampiers maar ook van magie; de onvoorspelbare dingen die er gebeuren als die magie losgelaten wordt maken het voor mij altijd enorm interessant en spannend.
Wat ik ook erg prettig vind is dat Sydney ontdekkingen en gebeurtenissen niet voor zich houd maar dit gelijk bespreekt met anderen.
Hoe vaak lees je niet dat de hoofdpersoon een ontdekking doet maar die ontdekking afwimpelt als iets onbelangrijks of gedroomt. Je wilt die persoon dan wel toeschreeuwen vooral hulp te gaan zoeken maar natuurlijk doen ze dat niet met alle gevolgen van dien
Ik vind het heel verfrissend dat Sydney wel zo slim is, dat bespaart me een hoop frustraties.
De sexuele spanning en chemie tussen Sydney en Adrian zorgt voor veel scenes waarbij je hart een slag sneller gaat slaan, maar die romance speelt niet de grootste rol.
De grootste rol speelt voornoemde magie, maar ook de vraagtekens die Sydney zet bij de werkwijze van de Alchemisten en de kracht die ze kan vinden om die werkwijze aan de tand te voelen komen veelvuldig aan de orde.
Dat ze een goed stel hersens en gezond verstand heeft wordt alleen maar duidelijker als ze niet zomaar klakkeloos gelooft wat haar gezegd wordt maar zelf op onderzoek uit gaat.
De vele plot wendingen en onverwachte gebeurtenissen maakten ook dit boek weer een genot om te lezen!
Comments
Post a Comment