Rebecca Yarros - Eyes Turned Skyward

Ik ga niet liegen, de eerste hoofdstukken van dit boek vielen me enorm tegen.
Haalde Full Measures meteen enorm veel emoties in mij naar boven, dit boek frustreerde me in het begin alleen maar.

Ik had niks met Paisley, Jagger dacht tijdens de eerste kennismaking gelijk al ‘mine’, de moeder van Paisley is ongelofelijk irritant en haar zuidelijke accent en slang waren de druppel.
En tijdens het eerste of tweede hoofdstuk van Jagger was ik even helemaal de weg kwijt. Ik snapte werkelijk niets van de militaire jargon en de auteur nam totaal geen moeite om het makkelijker te maken voor mensen die totaal niet in die wereld verkeren.

Na een paar hoofdstukken was ik er dan ook helemaal klaar mee.
Ik had al een Not My Cup of Tea post gemaakt in mijn achterhoofd, maar na een wandeling met Mexx en nog steeds niet wetende wat ik dan anders moest gaan lezen, ging ik bij gebrek aan beter eerst maar weer verder.

En die tweede start pakte beter uit dan ik verwacht had.
Ik blijf deel 1 veel leuker vinden, maar ik begon de hoofdpersonen aardig te vinden.

Maar voorbij de tweede helft was ik weer enorm geïrriteerd en dit keer was het gefocust op Jagger.
Hij claimt dat Paisley zijn soulmate is om vervolgens af te reizen naar Chicago waar de andere helft van zijn soul is. WTF??
Oooo ik had de neiging hem te wurgen en dat bleef vrij lang tussen ons hangen

Het laatste gedeelte van dit boek was wat mij betreft het beste. Dan komen de emoties pas los.
Paisley’s conditie, Jaggers droom, hun liefde voor elkaar, het komt allemaal tot een breekpunt wanneer Paisley’s gezondheid verslechterd. En hun worsteling onderling en de worsteling met hun visie op de toekomst drijft ze tot maatregelen die hun hart breken.

Kort samengevat:

De start van dit boek mag dan niet naar mijn smaak zijn geweest, er was een moment waarop ik gekluisterd zat aan dit boek. Het is zeker niet zo goed als zijn voorganger, ik irriteerde me teveel aan bepaalde dingen, maar hij was het toch wel waard om uit te lezen.
Wat nu wel al vast staat is dat ik het derde deel, Beyond What is Given, ga lezen want ik ben enorm benieuwd naar Grayson, de man van weinig woorden met een enorme chip op zijn schouder.