Schreef ik in mijn vorige recensie nog dat ik het jammer vond dat er te weinig zombies in dat boek voorkwamen, nu begin ik die lijn in het verhaal steeds meer te waarderen. Ook al is er een deel van mij dat ze mist, het is wel heel erg leuk om te lezen hoe men het leven heeft opgepakt 10 jaar na de uitbraak.
En dat is nog helemaal niet zo eenvoudig.
Ook in die nieuwe wereld wordt een politiek spelletje gespeeld, maar het is doorgaans een veel gruwelijker, mens onwaardiger spelletje.
Het is heel moeilijk voor onze hoofdpersonen om er achter te komen bij wie ze moeten zijn voor hulp, of die hulp gegeven wordt en of ze het er levend af zullen brengen.
Ze vertrouwen niemand maar omgekeerd vertrouwd niemand hen.
Uit de goedheid van haar hart, wat haar zelf nog het meest verbaasd, is Joss vastbesloten haar medegevangenen uit de colonie te bevrijden maar al heel snel blijkt dat zij, Ryan en Trent gebruikt worden voor een wel heel vies spelletje.
Zonder het te weten en zonder het te willen spelen ze hun vijanden in de kaart en tijdens hun vlucht komen ze terecht in het kamp van de meest gevreesde mensen na de zombies.
Als je denkt dat het niet bloederig en gruwelijk is omdat er geen zombies in voor komen dan kan ik je snel uit de droom helpen. Een grote groep overlevenden schuwt geweld tegen hun medemens niet en ze deinzen er niet voor terug om op wat voor manier dan ook hun doel te bereiken.
Backs Against The Wall is een super spannend vervolg op het eerste deel en na de cliffhanger verwacht ik niet anders dan dat Tracey Ward het laatste boek dezelfde trend voort heeft gezet.
Comments
Post a Comment