Met verschrikkelijk veel ongeduld heb ik gewacht op het laatste deel van deze serie zodat ik de laatste drie achter elkaar kan gaan lezen. Eindelijk was het op 4 maart dan zo ver en ik begon vrijwel gelijk met Yield the Night.
Ik verheugde mij op een verschrikkelijk spannend en romantisch boek en hoopte dat Annette Marie mij uit mijn leesdip kon halen.
Het is haar gelukt om mijn aandacht vast te houden, al een hele prestatie op dit moment, en ze heeft me zeker laten genieten, maar die dip zit toch dieper dan ik dacht want ik genoot er niet zo van als van de 1e twee delen.
Ik kan niet zeggen dat ik moeite moest doen om weer in het verhaal te komen dus daar lag het niet aan en zoals ik al zei, het verhaal is spannend, origineel en ja, we krijgen ook weer onze tenenkrullende Piper/Ash momenten.
Daarom kan ik mij niet anders bedenken dan dat het aan mijzelf ligt.
De auteur neemt ons dit keer mee naar de Overworld, de tegenligger van de Underworld, en voor mij was het de eerste keer dat ik over de Overworld las. Ook deze wereld heeft demonen, hele bijzondere demonen mag ik wel zeggen, en de beschrijving van die demonen is zo goed dat ik ze bijna in levende lijve voor me zag.
In die bijzondere wereld krijgen we een aantal twist & turns die je niet aan ziet komen, maar ook een paar waarvan ik dacht mmmmmm. Ik had het gevoel dat het allemaal wat te gemakkelijk ging.
Dat kan ik niet zeggen over de spannende confrontatie met Miysis die aan het einde plaats vind en het was die confrontatie die mij even helemaal liet vergeten waar ik was.
Ik kan dan ook met een big smile zeggen dat ik verschrikkelijk veel zin heb om verder te gaan met het volgende boek!
Comments
Post a Comment