Bij het zien van de cover van dit derde deel had ik al een vermoeden. En ja, het klopet inderdaad, Ryker komt in het grootste gedeelte van dit boek niet voor.
Na het einde van deel 2 was het een beetje te verwachten maar toch…
Ik had anders gehoopt.
Gelukkig krijgen we wel een paar hoofdstukken vanuit zijn pov.
Het zijn niet de meest vrolijke, hij bevind zich namelijk in de handen van de meedogenloze demon Vadik, maar het is wel leuk om even in zijn huid te kruipen.
De meeste tijd brengen we door met Zoey en Sprig in het laboratorium van het DMG.
Dat is ook geen vrolijke plek want ze worden onderworpen aan gruwelijke expirimenten. En de dingen die we daar te zien krijgen rijzen je de haren te berge.
De fae mogen dan geïnfiltreerd zijn in onze menselijke wereld en niet allemaal goed in de zin hebben, dit gaat veel te ver. De man die zich dokter noemt en het doet in naam van de mensheid heeft zelf geen greintje menselijkheid meer over. Hij is de verpersoonlijking van Dr. Frankenstein.
Ook al was dit weer een geweldig vervolg, hij was toch iets minder leuk als deel 2. Het was niet saai of zo, zeker niet, want er zijn een paar verrassende wendingen en spannende momenten.
Het heeft waarschijnlijk meer te maken met de seksuele spanning die ontbrak. Doordat Ryker het grootste gedeelte van het boek buiten beeld is en/of niet samen met Zoey, valt die spanning weg. En die extra spanning is voor mij toch altijd wel belangrijk. En we krijgen bijna alleen maar de binnenkant van het ondergrondse laboratorium te zien, niet veel afwisseling dus.
Kort samengevat:
Across the Divide is een goed vervolg maar iets minder dan de voorgaande twee.
Net als de vorige twee boeken eindigt deze in een cliffhanger en wat mij betreft is het de grootste tot nu toe.
Wierpen we in de vorige boeken nog een kleine blik op waar de cliffhanger naar toe ging, dit keer tastten we compleet in het duister. Dat maakt de drang om aan het laatste deel te beginnen nog groter dan normaal al het geval is.
Comments
Post a Comment