Jaymin Eve - Anarchy

Dit is me nog niet eerder overkomen.
Dat ik het eerste deel van een serie met redelijk plezier uitlees om daarna deel 2 na 50 bladzijden vol frustratie aan de kant te smijten.
En ik baal er niet eens van.
Ik was er zo ontzettend klaar mee…..

Zat was ik van de (quasi grappige) slang die Charlie uit de mond komt. Het was dat taalgebruik dat me steeds meer begon te irriteren.

Ook in deel één gebruikte ze die slang, maar dat hadden de dames auteurs enorm opgeschroefd in het begin van dit boek.
Ik houd best wel van slang en vreemde, over the top grappige, opmerkingen op zijn tijd, maar als je dat op bijna elke bladzijde (en soms meerdere malen) tegenkomt dan is het voor mij teveel van het goede.

Tel daar bij op Charlie’s crush op Ryder en haar fan-girl achtige gedrag….. over en uit.

Jammer want dit verhaal heeft echt wel een goede basis.
Ik wil niet met een beschuldigende vinger naar Leia Stone wijzen, maar dit is niet de schrijfstijl zoals ik die van Jaymin Eve gewend ben.
Wat mij betreft hoeven zij samen geen boeken meer te schrijven.