The Art of Color

Al vanaf ik het me kan herinneren ben ik een fan van films waarin graftombes worden bezocht en waarin allerlei boobytraps op de loer liggen. Indiana Jones, Lara croft, The Librarian om er een paar te noemen. En ook de The Mummy films vind ik ontzettend vermakelijk. Daarom kwam dit boek ook gelijk op mijn tbr lijst toen ik het uittreksel las. Mijn ervaring met Colleen Houck is echter niet zo goed. In 2012 las ik de eerste twee delen van haar Tiger Saga, maar ik ben nooit verder gekomen. Ik wilde wel graag want ik vond het hartstikke leuk, maar toen er sprake van was dat het niet zo lang meer zou duren voor ze de serie compleet had besloot ik daarop te wachten. Maar het laatste boek werd telkens weer uitgesteld. En ik wacht nog steeds…..al 5,5 jaar  . Dus ja, ik keek de kat eerst uit de boom. Even afwachten of ze wel bij machte is een serie af te ronden. Maar warempel, het is haar gelukt. En vrijwel onmiddellijk na het verschijnen van het laatste deel begon ik in Reawakened. En het ...

Met dit 5e boek ben ik weer up to date met de Boudreaux familie. En ik kom langzamerhand tot de conclusie dat ik een beetje genoeg begin te krijgen van deze serie. Raar misschien als je mijn waardering van 4 sterren ziet, maar helaas is dat zo. Als het niet een paranormaal tintje had gehad had het geeneens 4 sterren gekregen. Nee, dan had het meer richting de 3/3,5 gelegen. Ook nog niet slecht, het was ook geen slecht boek hoor, maar het is allemaal zo……easy. De laid back mentaliteit van de Boudreaux mannen begint me een beetje op de zenuwen te werken. Dit keer volgen we Beau Boudreaux. Hij vind dat hij, als oudste van de Boudreaux clan, iedereen in zijn familie moet beschermen. Ze hebben het niet echt meer nodig maar toch…. En daar ligt voor mij het punt van irritatie. Hij vind zichzelf een beschermer, vind ook dat hij Mallory moet beschermen, maar het gaat op een voor mij te softe manier. Geen alpha male die zichzelf op de borst slaat en de damsel in distress naar zi...

Dit was het dan, het laatste deel, en ik ben er niet eens rauwig om. Het was leuk, maar ik had veel meer verwacht van deze serie. Meer zombie, meer actie. Jammer genoeg werd de actie overschaduwd door het politieke spelletje en de greep naar wereldmacht door een paar idiote wetenschappers. Ook ging het verhaal veel meer richting sciencefiction dan horror, alhoewel datgene wat ze creëerden zeker weten in een horror scenario thuis hoort. In dit laatste deel heb ik wederom stukken overgeslagen. Langdradige dialogen over de uitbraak, het hoe, waarom en wat. Dialogen die meerder keren voorbij zijn gekomen in de voorgaande boeken maar in een iets ander jasje werden gestoken. Het haalde het tempo en de spanning uit het verhaal en voor iemand die van tempo in haar boeken houd was dat enorm frustrerend. Ook kregen we veel informatie waar we niks aan hadden. Informatie die je nieuwsgierig maakte naar de reden ervan en waarvan je verwachtte er later meer over te lezen, om er vervolgens nooit mee...

In het begin van dit boek lag ik dubbel van het lachen. Roxy in haar roze bunny pakje, de reactie van de nog half dronken Louis daarop en de ode die ze moet brengen aan zijn edele delen…..ge-wel-dig! Ik maakte mij dan ook op voor een enorm hilarisch verhaal. Maar wat viel dat tegen zeg! Na die eerste lachwekkende kennismaking bleef er weinig te lachen meer over. Heel af en toe betrapte ik me erop dat ik zat te grinniken maar mijn verwachting van het begin werd zeker niet waargemaakt. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet zo’n bijzonder leuk boek vond. Door het leuke begin krijgt hij nog een extra halve ster, anders was hij op 2,5 blijven steken. Het is niet dat Roxy en Louis geen leuke personages zijn, maar ik voelde het gewoon niet, die groeiende relatie tussen hen. Helemaal al niet omdat de ode die Roxy aan Louis moet brengen afkomstig is van een gepikeerde one night stand van de avond ervoor. Hij is een one night stand man en moet niks van vaste rel...

In de jaren dat ik het fantasie genre lees zijn er heel veel series voorbij gekomen waarvan ik heb genoten. Maar er zijn er maar weinig die dit niveau halen. Een niveau waar ik gewoon geen woorden voor heb, zo geweldig! Vanaf het moment dat ik aan dit laatste deel, A Court of Wings and Ruin , begon keek ik al uit naar het einde. Niet omdat ik er alweer genoeg van had, maar omdat ik verschrikkelijk nieuwsgierig was naar hoe het af zou lopen. Want het beloofde een verschrikkelijk lange en afschuwelijke strijd te worden en ik hoopte, hoopte zo , dat alle personages die mij dierbaar zijn geworden in de loop van deze drie boeken het zouden overleven. Ik ga er niets over los laten, maar ik kan jullie vertellen dat ik een aantal tranen gelaten heb. Dit boek was weer net zo overweldigend als de eerste twee en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Mijn gevoelens zijn een puinhoop op het moment. Ik begin dus maar bij het begin, de schrijfstijl. Want dat is wat voor mij een boek kan maken of...

Geen idee wat ik verwachtte van dit boek. Maar dit was het niet. Ik vond het een tikkeltje morbide. Van het begin tot het einde ging het over de dood en alhoewel ik dat wist, we lezen tenslotte over een jongen die dood is gegaan maar weer tot leven is gekomen, vond ik het een beetje teveel van het goede. Xylia is gefascineerd in alles wat met de dood te maken heeft. Ze bezoekt de thermaal zieken, slaapt in open graven en bezoekt begrafenissen voor de ‘fun’. Niet een normale teenager dus. Pas later in het boek snappen we haar fascinatie met de dood en wordt het begrijpelijk. Dat ze een schoolgenoot, een jongen waar ze al jaren een crush op heeft, terug kust uit de dood, is een enorme schok. Toch is ze wat mij betreft lang niet geschokt genoeg. Je moet toch uit je dak gaan van angst en weet ik wat al niet. Maar afgezien van haar angst dat haar vader zijn baan kwijt raakt (hij werkt in het ziekenhuis waar ze de jongen terug kust) lijkt het voor haar de normaalste zaak van de w...

Het was even weer tijd voor een luchtig, snel en sexy boek tussendoor. Een complete fantasie/ paranormale serie achter elkaar lezen vind ik geweldig, maar als ik het laaste boek dan dicht heb geslagen vind ik het ook wel even lekker om een hedendaagse stand alone tussendoor te lezen. Even bijkomen, even de zinnen verzetten. En dit leek me nou net een boek daarvoor. Een boek met een sexy rock star en een leuke meid die nog nooit van betreffende rock star heeft gehoord. Ze is absoluut geen meisje dat wereldvreemd is, ze houd gewoon meer van de oude classics. Wat vond ik leuk Katie is een coole chick. Ze verplaatst zich met een skateboard, werkt in een coffee shop, en houdt van oudere popgroepen. Daardoor is ze niet op de hoogte van de hedendaagse populaire bands en behandeld ze Jess net als ieder ander. Een grappig detail is waarom Jesse zijn zus Jessa heet. Ze is niet eens zijn twin. Ik ga niet verklappen waarom ze zo heet dus lezen dit boek als je nieuwsgierig bent . En we hadden nog...

Na het bijzondere en intrigerende eerste deel ging ik vol verwachting verder met het 2e boek. En het was weer heerlijk spannend, bloederig en mysterieus. Op The Strip liggen ineens hopen as van wilde vampiers, de zombie-achtige variant. Het is duidelijk dat ze achter gelaten zijn door personen die ze vangen om ze vervolgens door de zon te laten verbranden. En April wil weten wie dat op zijn geweten heeft. Niet dat ze er grote problemen mee heeft, maar het is duidelijk dat het een georganiseerde groep is die dat doet. En ze hoopt dat het een groep mensen is. Hoopt dat er toch nog gewone mensen bestaan naast de hybrides en de vampiers. Wat vond ik leuk April zou April niet zijn als ze niet meer zou willen weten van deze groep mensen en ze gaat er in haar ééntje op af. En vanaf dat moment is het één rollercoaster van spannende momenten. Want nee, ze wordt niet met open armen ontvangen. Iets wat je eigenlijk al van mijlen ver ziet aankomen. Maar dat ze haar in het hol van de leeuw gooien,...