The Art of Color

In mijn vorige recensie schreef ik hoe het horror/zombie verhaal, een beetje veranderde in een fantasie en dat ik hoopte dat we in het daaropvolgende deel weer wat meer horror en minder fantasie zouden krijgen. Meer zombies, bloed en goor dus. Helaas was dat niet het geval. De fantasie vierde hoogtij. Toch las ik dit 4e boek met heel veel plezier, ook al had ik meer actie gewild. Wat wel fijn is is dat het zich allemaal topside afspeelde en dat we een goed beeld kregen van de desolate wereld om ons heen. Tot nu toe vond ik Abi een slim meisje, eentje die niet met zich laat sollen en goede afwegingen maakt. Vrij snel in dit boek vond ik echter dat ze een beetje dom bezig was. Ze vertrekt stiekem in haar eentje uit de veilige haven waarin zij en haar familie/vrienden zich bevinden omdat ze ze wil beschermen. De overheid heeft haar namelijk aangemerkt als een prioriteit en iedereen die zich bij haar in de buurt bevind en haar wil beschermen zullen ze doden. Maar ze kan op haar vingers nat...

Na het lezen van Dirty Like Brody weet ik het zeker, de titel van deel 1 past veel beter bij dit boek. De auteur zal er vast een bedoeling mee gehad hebben, een diepere bedoeling waarschijnlijk, maar die gaat aan mij voorbij. Het enige wat ik kan doen is uitleggen waarom ik er zo over denk. Jessa, de zus van Jesse uit deel 1 en de hoofdpersoon van dit boek, heeft een dirty secret. Een geheim waarom ze zes en een half jaar geleden is vertrokken en in die tijd maar weinig van zich heeft laten horen. De grootste hit van Dirty, de band van haar broer, heet Dirty Like Me en is voor het grootste gedeelte door Jessa geschreven en is gebaseerd op haar gevoelens voor Brody en waarom ze zich zo dirty voelt. Daarom dus. Wat vond ik leuk Ik was nogal gecharmeerd van Brody. Dit omdat hij, nadat hij Jessa voor het eerst in 6,5 jaar weer ziet, gelijk een streep in het zand zet met de opmerking ‘I am dead to you’ . Oh ja, hij heeft er al snel weer spijt van dat hij dat gezegd heeft maar...

Deze serie leest zo lekker vlot weg dat ik al weer aan het einde ervan was gekomen voor ik er erg in had. De auteur heeft mij door het bijzondere verhaal een aantal uurtjes heerlijk lees plezier bezorgd. We vallen gelijk met onze neus in de boter als April in het eerste hoofdstuk tegen een groep wilde Vampiers aanloopt. Samen met Elijah weet ze ze ternauwernood te verslaan en vanaf dat moment zitten we weer in de rollercoaster van bloed, goor en gevechten met wilde vampiers, vampiers en ja, zelfs mensen. Het is een oneindige stroom van gevaar en geweld. April wil weten wat de oorzaak is geweest van het mentaal afglijden van haar moeder en vertrekt met haar groep naar de oude hive van Christian om de wetenschapper Rick op te sporen die de tests op haar moeder heeft gedaan. Maar ze worden verraden door iemand uit hun groep en het duurt niet lang voor ze allemaal gevangenen zijn. Er volgt een kat en muis spelletje waarvan April aan het kortste einde trekt. Maar onze vindingrijke April wee...

Her Bodyguard is een super, su-per sexy verhaal. De 5 vlammetjes zijn daar het bewijs van. Het plot was ook erg leuk, maar af en toe had ik wat moeite met het gedrag van Alexandra. Alexandra is een verwende rijke prinses die alles doet wat niet mag. Ze haalt regelmatig de tabloids met haar over-the-top uitbundige gedrag en wordt daardoor de ‘train wreck Princess’ genoemd. Zoals ik al zei, ik had moeite met één van de dingen die ze deed, maar ze is een bad girl met het hart op de goede plaats die je met haar uitspattingen zeker weet te vermaken. Voor haar bodyguards is ze een nachtmerrie want ze weet telkens weer aan ze te ontsnappen. Daardoor houden de meesten het niet lang vol. Tot Max, een dienstmaat van haar broer. Max is heel anders dan haar eerdere bodyguards. In het begin houdt hij zich aan de regels, maar al snel heeft hij lak aan alle protocol. De standaard etiquette is aan hem niet besteed. Hij behandeld de prinses als een gelijke en dat zorgt voor nogal wat botsing...

GoodReads is niet alleen mijn go to library als ik wat nieuws wil lezen. Het is ook de database waar ik bijhoud welke boeken ik gelezen heb, wanneer ik ze gelezen heb en hoeveel sterren ze me waard zijn. Recensies schrijf ik er niet, dat doe ik alleen op mijn blog. Tijdens het schrijven van deze recensie vroeg ik mij ineens af wanneer ik de serie Darkness , waar dit een spin-off van is, gelezen heb. Het was al even geleden, dat wist ik, maar na GoodReads geraadpleegd te hebben zag ik dat het al twee jaar geleden was, en dat had ik niet verwacht  . Toch had ik er weinig moeite mee me weer in de wereld van de Fae en de Dark Dwellers te verplaatsen. Het compound van de Unseelie King zag ik bijvoorbeeld zo weer voor me net als West, de jongen die gevangen werd gehouden door de Seelie Queen. Door die gevangenschap kampt hij met nogal een gênant probleem; hij kan niet meer shiften naar zijn Dark Dweller vorm. Wanneer de Unseelie King hem vraagt een magisch object voor hem op te sporen in rui...

Dark Tempest is het tweede deel van de serie Red Winter en na de lastige start van deel 1 begon ik steeds minder moeite te krijgen met de vele en moeilijke Japanse namen. Toch een kwestie van doorzetten en vaker over Japanse folklore en mythologie lezen denk ik  Hoe gaat het verder Het boek sluit naadloos aan op deel 1. Aan het einde van dat deel heeft Emi de Shrine verlaten om samen met Shiro en Yumei op zoek te gaan naar de vermiste goden. Goden die door de godin Izanami, godin van de aarde, gevangen zijn genomen voor haar eigen duistere doeleinden. Het wordt een spannende quest waarin Emi de meest vreemdsoortige en gevaarlijke wezens tegen komt. En waarin haar gevoelens voor de Yokai Shiro groeien. Maar ze achterhalen ook het geheim van Shiro. Het geheim dat verborgen zit achter zijn geheugenverlies. En het is een geheim waar Emi en Shiro niet blij mee zijn. Wat vond ik leuk Emi wordt een steeds leuker personage. In deel 1 was ze al uitgegroeid van heilig boontje naar iemand die zic...

Zonder ook maar te hebben gekeken naar de inhoud van dit boek had ik mijzelf wijsgemaakt dat het een companion novella was, een blik in de huwelijksdag van Ace en Dylan. Toen ik echter zag dat dit boek meer dan 300 blz lang was verloor ik mijn interesse. Hoe gek het ook mag klinken, ik houd er niet van om hedendaagse series achter elkaar te lezen. Fantasie of Paranormaal geen probleem maar hedendaags, nee. Het is dat ik op dat moment niet zo snel een ander boek vond dat mijn interesse opriep, anders was ik er niet aan begonnen. En was de kans groot geweest dat ik hem misschien helemaal niet ging lezen omdat deel twee voor mijn gevoel happy eindigde. En wat zou dat jammer zijn geweest! Want wow, deze dames weten wel hoe ze je aandacht vast moeten houden. En je, ondanks dat het een hedendaags boek is dat voor de 3e keer op rij over dezelfde hoofdpersonen gaat, weten te laten genieten. Want genoten heb ik, volop! Vooral tijdens de bachelor party waar alle vrienden van Ace en Dylan aanwezi...

Het is zomervakantie wanneer ik deze recensie zit te schrijven en daarom doe ik het iets anders dan normaal. In plaats van 3 afzonderlijke recensies vat ik de serie samen in 1. Het ontbreekt me niet aan tijd, in tegendeel zelfs, maar mijn pc heeft ook een beetje vakantie, soms gaat hij zelfs niet eens aan . Ja dat is zeker reden voor een wtf momentje  want mijn pc en ik zijn meestal onafscheidelijk. Guardian Ik was niet bijster onder de indruk van dit eerste deel. Het kwam erg langzaam op gang. En in het begin was het meer een opsomming van wat Emma meegemaakt heeft, hoe ze worstelt met de dood van James en hoe ze een andere jongen leert kennen. Pas toen James ten tonele verscheen werd het wat interessanter. Emma’s reactie op zijn verschijning vond ik echter weer te makkelijk. Ik snap daar eerlijk gezegd nooit wat van .Volgens mij zou ik trillend in een hoekje zitten als er ineens een geest voor mij verscheen, ook al is het een bekende. En ook al werd het interessanter en kwamen ...