The Art of Color

Kan het zijn dat je te veel van je favoriete schrijfster hebt gelezen en haar boeken daardoor op de één of andere manier minder leuk gaat vinden? Het overkomt me nl steeds vaker met Abbi Glines. En daar baal ik van want het genieten van een Abbi Glines was een zekerheid waarop ik altijd terug kon vallen. Slechte plot twist Misschien had ze niet terug moeten vallen op haar Sea Breeze en Rosemary Beach series en gewoon aan iets heel nieuws moeten beginnen? Ik was helemaal in de wolken toen ik hoorde van haar nieuwe serie. Blij dat ik weer terug kon keren en de kinderen van de personages uit de voorgaande boeken kon leren kennen, maar tot nu toe vallen de verhalen me nog niet mee. Ik vond deze zelfs nog minder leuk dan zijn voorganger  . Eén van de dingen waarvan ik zeker weet dat ik er moe wordt is de (ongewenste) zwangerschap. Het lijkt alsof de auteur dat steeds vaker als een plot twist gaat gebruiken en dat is nou net eentje die ik verafschuw. In mijn ogen is het de gemakkelijkste ke...

Ik koos voor Filthy English omdat het zich gedeeltelijk afspeelt in Londen. Omdat ik daar vorig jaar met onze twee dochters geweest ben leek het me leuk om dmv een boek terug te keren . We starten onze ‘Londen tour’ in de nightclub Masquerade. Helaas hebben we deze nightclub niet bezocht, maar na was speurwerk lijkt het er op dat hij ook niet bestaat. Remi is samen met haar vriendin naar Londen gekomen. Ze zou er haar honeymoon doorbrengen en was niet van plan het reisje aan haar neus voorbij te laten gaan ook al gaat de bruiloft niet door. Tijdens hun avondje stappen in Masquerade beland Remi door omstandigheden op de schoot van haar buurman aan de bar en van het één komt het ander. Ze is helemaal in voor een one-night stand, maar vanaf het moment dat de maskers af gaan is ze alleen nog maar razend. Remi mag dan razend zijn, de aantrekkingskracht tussen die twee is gigantisch. De vonken vliegen over en weer en ze kunnen elkaar nauwelijks afblijven. Dax heeft het daar nog...

Langdradig. Dat is het woord dat dit boek het beste omschrijft. Met regelmaat was het een kwelling om er doorheen te komen. Zo jammer want de voorgaande 2 boeken had ik me plezier gelezen en ik had er enorm veel zin in om me verder in de Egyptische mythologie te begeven. En er zaten echt leuke, spannende momenten in, maar nog vaker moest ik het boek even wegleggen om even mijn zinnen te verzetten en dat is een slecht teken. Hieronder een opsomming van wat ik niet en wel leuk vond. * deze recensie bevat kleine spoilers * Wat vond ik niet leuk Laat ik beginnen bij de romance, iets wat ik heel belangrijk vind in mijn boeken. Het was het het niet. Ik werd er zelfs een tikkeltje ongemakkelijk van. Lily papt in dit boek nl aan met de 3e broer. In deel 1 was het Amon, in deel 2 Asten en nu dus Ahmose. Er zijn verzachtende omstandigheden want Lily is haar geheugen kwijt en weet dus niets meer van haar liefde voor Amon en haar gevoelens voor Asten, maar dat de auteur nu deze weg ging bewandelen...

In 2016 was de serie The Fallen World mijn ontdekking van het jaar. Ik was er zwaar van onder de indruk en was vastbesloten meer van deze auteur te lezen. Het heeft even geduurd, maar dit jaar, bijna rond dezelfde tijd, begon ik aan Unearthly. Een totaal ander verhaal, een totaal andere setting. Geen probleem, daarom kan het net zo goed zijn. Maar dat was het niet. Bij lange na niet. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is. Het was gewoon niet helemaal naar mijn smaak. Laat ik beginnen bij de romance. Te snel groeide de crush van Gabrielle uit in houden van. Het ene moment mag ze hem niet, het andere moment denkt ze:’oh, ik houd van hem’. En dan blijkt hij ook nog eens haar soulmate te zijn . Dat vind ik niet leuk. Vooral niet als we nog 4 boeken te gaan hebben. Op dat gebied is de spanning er dus al helemaal af. Daarnaast miste ik diepgang en daardoor kwam de verhaallijn gehaast en oppervlakkig op mij over. En dat kwam de ontwikkeling van de personages, en dan met na...

Van alle boeken in deze serie is deel twee toch wel mijn favoriet. Met daarna als waardige opvolger deze allerlaatste. Ook dit laatste boek sluit naadloos aan op zijn voorganger. Dat is een sterk punt in deze serie. Zitten we aan het einde van het boek bv in een helikopter, dan gaan we in het volgende boek verder in de helikopter. Erg fijn, vooral als je zoals ik de boeken achter elkaar leest. We volgen onze hoofdpersonen tijdens hun reis over de verwoeste aarde en zien hoe ze goede, maar ook minder goede mensen, tegen het lijf lopen. Gelukkig is het overgrote deel hun goed gezind en krijgen ze de kans om af en toe even bij te tanken van hun vermoeiende, gevaarlijke reis. Retribution is een boek met veel actie, maar ook bijzondere ontmoetingen en ontdekkingen. En het is hard. Ik verbaasde me erover hoe makkelijk er met de levens van survivors om wordt gegaan. Je zou denken dat elk leven telt want zoveel mensen zijn er niet meer over van de totale wereldbevolking, maar de overheid, voor...

Na Dark Tempest maakte ik mij op voor het laatste deel, Immortal Fire. Het boek waarin alles staat en valt met de inname van Emi’s lichaam door de goddess Amaterasu. En deze laatste is zijn 5 sterren dubbel en dwars waard. Want wat een reis, wat een strijd! Tranen Heerlijk vind ik het als een boek mij tot tranen toe weet te roeren. En ja, ik heb wat traantjes weg moeten pinken, ik kon het gewoon niet droog houden. Vanaf het begin wist ik dat Emi haar dood tegemoet gaat, maar hoopte nog steeds op een oplossing. Het speelt een grote rol in dit laatste deel, dat Emi’s leven voorbij is wanneer Amaterasu haar lichaam inneemt tijdens de solstice. Emi klaagt echter niet. Heel af en toe heeft ze er even moeite mee om daarna met opgeheven hoofd weer verder te gaan. Het is de rol die ze moet spelen, en als ze daar de wereld mee kan redden dan is het het haar meer dan waard. She didn’t allow herself to consider that her life would end in less than two days. Any soldier stepping into co...

Loved, loved, LOVED dit boek! Een avontuur en romance als geen ander dat zich afspeelt in de ruige wildernis van Alaska. Erbarmelijke omstandigheden en wilde dieren spelen een grote en belangrijke rol, waardoor elke dag een kwestie van overleven wordt. We beginnen dit boek na de vliegtuig crash. August is de enige overlevende en wat hij om zich heen ziet gebeuren is met geen pen te beschrijven. Hij lijkt ten dode opgeschreven want hij zit klem en de wilde dieren zien al snel hun kans schoon op een makkelijke maaltijd. Keegan leeft al 10 jaar in deze onvergefelijke, onherbergzame wereld en gaat naar het wrak met een heel ander doel; kijken wat er te halen valt zodat hij het kan ruilen tegen wat hij nodig heeft. Maar hij vind iets heel anders, een overlevende. Vanaf dat moment kunnen we lezen hoe Keegan zijn best doet om August weer op de been te krijgen. En hoe hij in tweestrijd leeft omdat hij August niet wil laten gaan nu hij hem gevonden heeft. Het is vooral boeiend om te lezen hoe v...