Michelle Bryan - Bixby series 1-3

Deze serie had ik ingedeeld bij de zombies, maar niets is minder waar. Het is een Science fiction verhaal met door aliens geïnfecteerde mensen.
De recensie van deze 3-delige serie heb ik samengevat in één omdat het hier om vrij korte boeken gaat.

Invasie

We beginnen het verhaal op het moment dat de invasie plaats vind en zien hoe een jonge Emma Bixby ‘kennis’ maakt met deze invasie.
Daarna bevinden we ons 8 jaar later in een hotel waar overlevenden hun thuis hebben gemaakt.

Hard

Bixby is getekend door het verleden, uiterlijk en innerlijk.
Ze heeft een relatie met Luke maar wat haar betreft is het niet meer dan friends with bennefits. In de liefde is ze inmiddels ook getekend door verlies.
Stukje bij beetje leren we wat er met die liefde gebeurt is, wat de oorzaak is en waarom Bixby zo geworden is: hard, afstandelijk, boos.
Je moet Bixby even leren kennen maar dan is het echt een likable hoofdpersonage. Ze blijft hard, dat moet ook wel in deze wereld, maar ze leert toch iets meer haar gevoelens te tonen.

Het leven in deze apocalyptische wereld is niet makkelijk. De geïnfecteerde mensen vormen een gevaar maar de mensen die hun menselijkheid compleet zijn verloren vormen een bijna nog groter gevaar.

Triangle

In het 1e deel is er nog geen sprake van maar in het tweede deel zitten we al snel middenin een love triangle. Leuk, vooral omdat het niet het belangrijkste is maar wel een grote rol speelt. En die tweede love interest, kunnen we die vertrouwen? Is hij (nog) wie hij lijkt te zijn?

Rollercoaster

Deze serie is een rollercoaster waaraan geen einde lijkt te komen. Onze hoofdpersonen vallen van de ene gevaarlijke ontmoeting in de andere en niet iedereen komt er ongeschonden vanaf. Het meest vreselijke vond ik nog wel de ontmoetingen met de mensen die hun menselijkheid helemaal verloren zijn. Die waren afschuwelijk.

In het kort

De Bixby serie is een hele leuke Science Fiction die ik met erg veel plezier heb gelezen.
Zoals ik al zei is het een rollercoaster, we kunnen niet relaxed achterover leunen want daarvoor is het gewoon te spannend en kruipen de hoofdpersonen te vaak door het oog van de naald. Het zijn boeken die je niet weg kan leggen en omdat ze niet heel erg lang zijn ben je er daarom zo doorheen.