Abbi Glines - Best I've Ever Had

Ook deze novel in de crossover reeks Sea Breeze meets Rosemary Beach was niet wat ik gehoopt had.

Telkens weer

Het lijkt wel of de auteur alleen nog maar boeken kan schrijven rondom dit onderwerp; (ongewenste) zwangerschap. Het was dit keer wel in een iets ander jasje gegoten maar toch. Ik had zo gehoopt dat ze eens met wat origineels op de proppen zou komen maar ook nu was die hoop al snel vervlogen.

Eli

Eli hebben we al in de 2 voorgaande boeken voorbij zien komen en beide keren waren zijn gevoelens voor de vrouwelijke hoofdpersonen niet geheel platonisch. Maar beide keren kozen de dames voor een andere jongen, een bad boy, en good guy Eli had het nakijken.
Dat vond ik erg sneu voor hem en ik was blij dat we nu zijn verhaal kregen, ik gunde hem een happy end.
Maar good guy Eli is veranderd in een bad boy. Nou ja, hij is niet echt bad te noemen maar wel in zichzelf gekeerd, gevoelloos, onverschillig en zit ineens vol tattoos. In het jaar dat hij weg is geweest heeft hij iets naars meegemaakt en die ervaring heeft hem veranderd, innerlijk en uiterlijk.

Ongeloofwaardig

Wat Eli meegemaakt heeft, en wat ons pas na lange tijd duidelijk wordt, heeft plaats gevonden in een tijdsbestek van een jaar. Wat hij meegemaakt heeft is niet leuk en ik snap dat hem dat parten speelt maar heel eerlijk gezegd kwam het op mij ongeloofwaardig over. Ik kon het niet helemaal rijmen met het tijdsbestek van een jaar. Dat vond ik te kort, ook gezien het feit dat de akelige gebeurtenis pas een half jaar geleden plaats vond, om zo’n gigantisch grote persoonlijke verandering te ondergaan.

Ophelia

Ophelia kende Eli oppervlakkig voor hij voor een jaar vertrok, maar voelde wel een soort van aantrekkingskracht voor Eli (zei ze later), maar in het begin van het boek gaf ze nog aan dat hij niet haar type is. Tja dat kan natuurlijk maar ik vind het altijd zo makkelijk dat er later in het boek ineens gezegd wordt dat ze achteraf al van diegene hielden blah blah blah. Verder werd de indruk gewekt dat ook Ophelia problemen met zich mee draagt terwijl we daar nooit enige opheldering over hebben gekregen. Dat is misleidend en werd naar mijn mening alleen maar gedaan om het interessanter te laten lijken. Erg jammer zulke dingen.

In het kort

Best I’ve Ever Had is een vrij kort boek en dat was misschien maar goed ook. Nu heb ik hem desondanks mijn negatieve gevoelens toch uitgelezen. Dit, en bovenstaande, klinkt ontzettend negatief maar dat wil niet zeggen dat het een slecht boek is. Het had gewoon veel beter gekund. Ik ben ook beter gewend van deze auteur.