The Art of Color

Dit is één van mijn favoriete trope’s in het hedendaagse genre: bodyguard en client. De verboden gevoelens, het toch dicht bij elkaar moeten zijn, de verleiding niet kunnen weerstaan, ik vind dat op en top romantisch. En naast de enorme seksuele spanning is er vaak ook nog de spanning van het gevaar dat dreigt. Asshole Kresley wordt gedwongen na een mislukte poging tot kidnapping terug te keren naar huis en haar opleiding af te ronden op een college dicht bij huis in plaats van Parijs. Omdat haar vaste bodyguard gewond is geraakt in Parijs krijgt ze twee nieuwe bodyguards. Met Marco heeft ze meteen een goede band, met Tristan niet en dat komt vooral door de eerste ontmoeting toen ze nog niet wist wie hij was. Hij was kort gezegd een asshole. Verandering De eerste tijd veranderd er weinig aan zijn gedrag totdat hij een ontdekking doet die hem laat inzien dat ze helemaal niet zo verschillend zijn. Vanaf dat moment zien we een kleine verandering in hem, hij is af en toe meelevend en ...

Het is lang geleden dat ik zo intens genoten heb van een dystopische serie. Vanaf het eerste tot en met het laatste deel zaten we in een superspannend, bijzonder, gruwelijk en emotioneel verhaal. The Hunger Games In de recensie van het eerste deel vertelde ik dat het op GR vergeleken werd met The Hunger Games en dat ik inderdaad een bepaalde HG vibe voelde. Vanaf het 2e deel was daar echt geen sprake meer van, maar als ik dan toch een vergelijking moet maken dan kan ik zeggen dat ik The Elite Trials net zo nagelbijtend spannend vond en dat ik net zo op mijn tenen werd gehouden als in THG. Onmenselijk Want tot op het laatste moment blijft het spannend hoe het af gaat lopen. Lune heeft zo ontzettend veel moeten doorstaan in aanloop naar deze conclusie, maar de gruwelen die ze nu mee maakt aan de hand van madman Renold zijn onmenselijk. En ik vreesde ook meermalen voor haar vrienden want deze gek spaart niets en niemand. Planning Vaak gaat een groot gedeelte van een laatste boek in een sp...

Hieronder volgt een vrij korte recensie van de Darkest Star; op de één of andere manier kan ik mijn flow wat betreft het schrijven van recensies nog niet echt terug vinden. Het gebeurt vaker wel dan niet dat ik pas na een paar dagen denk “o ja, ik moet nog een recensie schrijven” en aangezien ik dan al lang met het vervolg of een ander boek bezig ben is de eerste indruk alweer verdwenen waardoor het schrijven van een recensie werken wordt in plaats van een natuurlijke uiting van gevoel/gedachten. Lang geleden Het is lang geleden dat ik de serie lux las en ik moet heel eerlijk zijn: ik weet er maar heel weinig meer van. Jammer genoeg. Wat ik nog wel weet is dat Luc een rol speelde in die serie en volgens mij was hij in het begin niet een leuk persoon. Dat veranderde later pas maar vanaf het moment dat ik wist dat er een serie met hem in de hoofdrol zou komen wilde ik hem lezen. Kinderlijk Voor ik aan deze begon las ik behoorlijk veel adult romances. Ik wijt het daaraan dat ik...